ΦΥΛΛΙΚΟ ΟΞΥ..ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ DNA.

 

 

 

 

 

 

copyright  http://kosmaser.pblogs.gr/

 

 

Το φυλλικό οξύ βρίσκεται ελεύθερο ή ενωμένο με επιπλέον μόρια γλουταμικού οξέος σε αφθονία στα λαχανικά, τα φασόλια, εσπεριδοειδή, το συκώτι Πριν από 70 χρόνια, η Δρ. Lucy Wills παρατήρησε ότι ορισμένες έγκυες γυναίκες είχαν υψηλό ποσοστό αναιμίας σε σχέση με άλλες γυναίκες στην ίδια κατάσταση και το ίδιο ίσχυε και για τα νεογέννητα. Διαπίστωσε ότι η διαφορά αυτή οφειλόταν στις διαφορές στις διατροφικές συνήθειες. Αναιμία δεν παρουσιαζόταν στις περιπτώσεις που η διατροφή περιελάμβανε λαχανικά. Ακόμη, διαπιστώθηκε ότι η αναιμία κατά την εγκυμοσύνη, όπως και η συχνότητα ανωμαλιών του κεντρικού νευρικού συστήματος των νεογέννητων υποχωρούσαν με χορήγηση υδατικών εκχυλισμάτων λαχανικών (ιδιαίτερα από σπανάκι και φασόλια που είναι πλούσια και σε σίδηρο). Η παρατήρηση αυτή οδήγησε στον εντοπισμό της υπεύθυνης ουσίας η οποία ήταν το φυλλικό οξύ. Τα πράσινα φύλλα από το σπανάκι,τα γογγύλια,τα φρούτα και οι χυμοί τους,τα ξερά φασόλια και τα μπιζέλια,ο κρόκος του αυγού,το γάλα και η μπύρα, Περιέχουν Υψηλές Ποσότητες Φυλλικού Οξέος.

 

 

 

 

 

Το φυλλικό οξύ λαμβάνεται σε μεγάλες ποσότητες με εκχύλιση φύλλων σπανακιού. Όπως και οι άλλες βιταμίνες του συμπλέγματος Β, το φυλλικό οξύ δρα ως συνένζυμο σε μεγάλο αριθμό βιοχημικών αντιδράσεων. Η ανεπάρκεια σε φυλλικό οξύ αποτελεί τη συνηθέστερη μορφή έλλειψης βιταμίνης Β. Η ημερήσια συνιστώμενη ποσότητα φυλλικού οξέος για ενήλικες είναι περίπου 0,4 mg και αυτή πρέπει να αυξάνεται κατά 50% κατά την εγκυμοσύνη και κατά την περίοδο γαλουχίας. Δεν υπάρχουν ενδείξεις τοξικότητας ή κάποιων κινδύνων σε περιπτώσεις λήψης σχετικά μεγάλων ποσοτήτων φυλλικού οξέος, αν και αναφέρεται ότι πρέπει να αποφεύγεται η λήψη ποσοτήτων μεγαλύτερων από 1 mg ημερησίως. Επίσης αναφέρεται ότι μεγαλύτερες από τις συνιστώμενες ποσότητες μπορούν να εντείνουν τις κρίσεις σε περιπτώσεις επιληπτικών ατόμων. 

 

 

 

Φυλλικό οξύ και εγκυμοσύνη

 

 

 

 

Το φυλλικό οξύ παίζει σημαντικό ρόλο στην αντιγραφή του DNA, στη σύνθεση του RNA και στη μίτωση (mitosis, κυτταρική διαίρεση μετά από διπλασιασμό του γενετικού υλικού), καθώς και στη διεργασία της μεθυλίωσης του DNA και τη ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης. Το φυλλικό οξύ αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματική κυτταροπλαστική και αιμοποιητική ουσία και αποτελεί εξαιρετικό προληπτικό των ανωμαλιών του κεντρικού νευρικού συστήματος, του νωτιαίου μυελού και της σπονδυλικής στήλης στα νεογέννητα. Με συστηματικές επιστημονικές έρευνες έχει επιβεβαιωθεί ότι η πρόσληψη κατά τη διατροφή ανεπαρκών ποσοτήτων φυλλικού οξέος και άλλων βασικών βιταμινών είναι ιδιαίτερα επιβαρυντική κατά την εγκυμοσύνη, τη γαλουχία, αλλά και σε χρόνιες παθολογικές καταστάσεις όπως: αλκοολισμός, ασθένειες του ήπατος, ορισμένες αναιμίες κ.λπ. Τα συμπτώματα ανεπάρκειας φυλλικού οξέος στις εγκύους δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά, ιδιαίτερα κατά την κρίσιμη περίοδο των πρώτων μηνών εγκυμοσύνης. Η ανεπάρκεια αυτή μπορεί προκαλέσει στο έμβρυο σοβαρές ανωμαλίες του κεντρικού νευρικού συστήματος (ανωμαλίες του νευρικού σωλήνα, neural tube defects), του νωτιαίου μυελού (ανεγκεφαλία) και της σπονδυλικής στήλης Για τους παραπάνω λόγους έχει κριθεί ιδιαίτερα απαραίτητο να υπάρχει επάρκεια σε φυλλικό οξύ στη διατροφή των γυναικών ακόμη και πριν από την εγκυμοσύνη και φυσικά κατά τη διάρκειά της. Η ευεργετική δράση της συμπληρωματικής λήψης φυλλικού οξέος επί των συγγενών ανωμαλιών έχει τεκμηριωθεί με έρευνες σε περιοχές, όπως η Κίνα, όπου το ποσοστό των παιδιών που γεννιούνται με ανωμαλίες είναι υψηλό.

 

 

 

 

 

 

Φυλλικό οξύ, καρδιαγγειακές παθήσεις και καρκίνος Κατά τελευταία χρόνια το φυλλικό οξύ αναφέρεται και ως «θαυματουργή» ουσία με σημαντικό ρόλο στις μεταβολικές λειτουργίες του οργανισμού και ότι επιπλέον μειώνει τους κινδύνους για καρδιαγγειακές ασθένειες. Υπάρχουν ενδείξεις ότι η υψηλή συγκέντρωση ομοκυστεΐνης στο πλάσμα του αίματος συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακές ασθένειες και αποπληξία. Η ομοκυστεΐνη ( homocysteine ) είναι ένα αμινοξύ (προϊόν απομεθυλίωσης της μεθειονίνης ) το οποίο δεν αποτελεί κανονικό συστατικό των πρωτεϊνών. Έχει διαπιστωθεί ότι αυξημένη συγκέντρωση ομοκυστεΐνης στο αίμα αποτελεί αιτία καρδιαγγειακών επεισοδίων (μεθειονίνη) 

(ομοκυστεΐνη) (κυστεΐνη) Μελέτες έδειξαν ότι φυλλικό οξύ χορηγούμενο σε συνδυασμό με την βιταμίνη Β12, αυξάνει τη ροή του αίματος με αποτέλεσμα να μειώνει τη συγκέντρωση ομοκυστεΐνης. Ωστόσο, έχουν διατυπωθεί και αντίθετες απόψεις ως προς την αποτελεσματικότητα της χορήγησης βιταμινών Β ,σε ποσότητες πέραν των διατροφικά απαιτούμενων για την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων. ‘Αλλες επιδημιολογικές έρευνες δείχνουν θετικά αποτελέσματα για το συσχετισμό λήψης συμπληρωματικών ποσοτήτων φυλλικού οξέος και μείωσης του κινδύνου νεοπλασματικών νόσων του παχέος εντέρου και αδενωμάτων. Επιπλέον, υπήρξαν ορισμένες ενδείξεις μείωσης του κινδύνου για καρκίνο του μαστού σε γυναίκες, που κάνουν συχνή χρήση αλκοολούχων ποτών. 

 

 

 

 

Υπάρχουν ενδείξεις που συνδέουν δίαιτες φτωχές σε φυλλικό οξύ με αυξημένες συχνότητες καρκίνων διαφόρων μορφών και κυρίως του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Επιδημιολογικές αποδείξεις για τον προληπτικό ρόλο του φυλλικού οξέος στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας είναι αμφιλεγόμενες.

 

 

 

 

 

 

 

 

Προσθήκη φυλλικού οξέος στα τρόφιμα Η Διεύθυνση Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ όπως και οι αντίστοιχες Ευρωπαϊκές υπηρεσίες τροφίμων, 

έχουν επιβάλλει τα συσκευασμένα τρόφιμα να παρέχουν στον καταναλωτή πληροφορίες για τις ποσότητες των περιεχόμενων διάφορων ωφέλιμων συστατικών, ώστε ο καταναλωτής να γνωρίζει πιο ποσοστό ωφέλιμων συστατικών παραλαμβάνει κατά τη διατροφή του σε σχέση με τη συνιστώμενη ημερήσια παροχή. Τυπικά, ένα τρόφιμο που παρέχει το 5% της συνιστώμενης ημερήσιας παροχής ενός ωφέλιμου συστατικού, αποτελεί «φτωχή» τροφή, εάν παρέχει το 10-19% αποτελεί «καλή» τροφή και εάν παρέχει πάνω από το 20% του συγκεκριμένου συστατικού, αποτελεί «πολύ καλή» τροφή. 

Η ιατρική κοινότητα σε πολλές χώρες διέγνωσε με επιδημιολογικές έρευνες ότι προσθήκη φυλλικού οξέος σε μικρές ποσότητες στο αλεύρι για την παρασκευή ψωμιού,βασικό θρεπτικό υλικό της διατροφής κατοίκων δυτικών χωρών περιορίζει την αναιμία εγκύων και νεογέννητων. Από το 1996 η FDA έχει δημοσιεύσει νομοθετικές ρυθμίσεις για την προσθήκη καθαρού φυλλικού οξέος στα αρτοσκευάσματα, το αλεύρι, τα δημητριακά, το ρύζι και άλλα τρόφιμα. Παρόμοιες προτάσεις έχουν γίνει από τις υπηρεσίες υγείας και τροφίμων σε χώρες όπως ο Καναδάς, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστραλία, η Ν. Ζηλανδία και η Αγγλία. Οι προτάσεις αυτές έχουν ακόμη προαιρετικό χαρακτήρα, επειδή η προσθήκη φυλλικού οξέος στα τρόφιμα μπορεί να παρεμποδίσει τη διάγνωση της έλλειψης βιταμίνης Β12, που είναι και αυτή εξαιρετικά σημαντική για την υγεία του ανθρώπου.

 

Advertisements

ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ..ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ..

 

 

 

Ε μ ε ι ς  ¨Ο Α ν θ ρ ω π ο ς¨

Ολη η ζωή μας, μια προσπαθεια να καταλάβουμε,

γ ι α  π ο ι ό  λ ό γ ο γεννήθηκαμε.

Τί ήρθαμε να κάνουμε στον κόσμο.

Να ζησουμε ένα στιγμιαιο,κι αδιάφορο παρόν,  μια κι αυτό

κ α ι  μ ο ν ο  ζ ο υ μ ε ,

το παρελθόν έφυγε, και το μέλλον είναι άγνωστο γενικώς,σαν μια απλες βιολογικες μονάδες, να μεγαλώσουμε,να παίξουμε να φάμε, ότι φάμε,

να   π α ν τ ρ ε υ τ ο υ μ ε,  να ¨πολλαπλασιασθουμε¨, να απελπιστουμε απ την ανημπορια, να τσακιστουμε απ την απογοητευση και την απελπισία των γηρατειών, κι αν δεν ¨κολυμπήσουμε¨στην ευεργετική (;) άνοια, να πεθάνουμε κάποια στιγμή, εγκαταλειμμένοι απ τα παιδιά ,σαν περιττό βάρος, σ έναν πολυτελή ή μη οικο ευγηρίας,ή ακόμα μόνοι σ ενα πλούσιο ή ταπεινό σπίτι, περιτριγυρισμένοι απο υπηρέτες ή απ την απαξιωτική  μ ο ν α ξ ι ά  .

Αυτός ο ά ν θ ρ ω π ο ς,  το ¨μέγα Τραύμα¨, συμφωνα με την Ορθοδοξη Θεολογία, δεν είναι απλά μια βιολογική υπαρξη, αλλά οντολογικά,  ένας

ε ν  δ υ ν ά μ ε ι   Θ ε ό ς. Αλλο τώρα αν με τη συμπεριφορά και την ενδοτικότητα του, σε όλα τα μέτωπα,καταντά τελικά ένα οδυνηρό τίποτα.Μια έμψυχη οντότητα όπως όλα τα ζώα, με επιδίωξη και μ ο ν ο  την επιβίωση,αυτό που ακούγεται κατα κόρον,ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε.

Η ομορφια οπως εκφραζεται απ τις δύο ¨γυναίκες¨ της αναρτησης, δείχνει πώς ξεκινά ο άνθρωπος,και πώς στην πορεία, μη ανεχώμενος την εκκοπή του ιδίου θελήματος, και την υπακοή σε κανόνες, που του υπαγορεύουν έναν ανεκτό τρόπο ζωής, καταντά ένα ερείπιο, που καταλήγει σε κάποιο Νοσοκομείο, Γηροκομείο, οίκο ευγηρίας, ή στον δρόμο.

Αυτός που είναι ε ν  δ υ ν ά μ ε ι, που σημαίνει οτι μπορεί να γίνει αν το θελήσει  Θεός,παρασυρμένος απ τον άρχοντα του κόσμου τούτου, καταλήγει, μεσα σε μερικά χρόνια

20, 30 50, 70, 80, 100,ένα σκουπίδι.

Αυτή άλλωστε είναι κι η σημειολογία του σκοπού της ιστοσελίδας μου.
Η α σ θ έ ν ε ι α  κανονας .

Η θ ε ρ α π ε ί α  ά θ λ ο ς .

Η ί α σ η  το ζητούμενο

 

https://www.facebook.com/serafetinidiskosmas/ 

 

Οπου Ι α σ η  δεν είναι παρά η εξεύρεση του βαθύτερου σκοπού της ζωής που καμμια αρρώστια ,έστω και υπαρκτή, δεν καταβαλλει τον Θ ε ρ α π ε υ μ έ ν ο  αθλητή της ζωής . Χαιρετε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ..ΕΔΩ..ΚΙ ΑΛΛΟΥ..ΠΑΝΤΟΥ

 

 

 

 

¨Στέφανε, συνεχίζεις μαλάξεις, ξεκινάω αδρεναλίνη.¨

Κάποιος Στέφανος, πιθανά γιατρός, σύμφωνα με τις εντολές που έπαιρνε και έδινε, ήταν σίγουρα μέρος της ομάδας διάσωσης εκείνο το παγωμένο βράδυ του Δεκέμβρη.Ο Οδυσσέας είχε αφήσει αρκετό καιρό όπως φαίνεται την Ιθάκη, και ξεκινήσει το ταξίδι του προς τη χώρα των Κιμμερίων.Αφού περπάτησε ένα μακρύ, μακρύ και σκοτεινό τούνελ με οδηγό έναν άνδρα που κρατούσε στα χέρια του μια λάμπα θυέλλης έφτασε στην άλλη άκρη του. Εκεί τον περίμενε το καράβι με όλους τους συντρόφους του.Οι κωπηλάτες ήσαν έτοιμοι στις θέσεις τους.Με το που μπήκε ο Οδυσσέας άρχισαν να κωπηλατούν δυνατά με προορισμό την άκρη του Ωκεανού.Έφτανε πια το καράβι στο τέλος του ωκεανού με τις βαθιές ροές, κει όπου η χώρα των Κιμμερίων βρίσκεται με σύννεφα, μαυρίλα και καταχνιά σκεπασμένη. Ποτέ το φως του ήλιου δεν τους βλέπει με τις λαμπρές ακτίνες του, νύχτα βαριά και παγερή κρέμεται πάνω τους, σ’ αυτούς τους δύστυχους θνητούς.

 

 

 

 

 

Αλλ’ επί νύξ ολόη τέταται βροτοίσοι.

Στα μέρη εκείνα άραξε το πλοίο στην άμμο και κατέβηκε ο Οδυσσέας μαζί με τα πρόβατα.

Τραβώντας το κοφτερό σπαθί του ανοίγει φαρδύ και πλατύ λάκκο κι έχυνε γύρω από τα χείλη του λάκκου σπονδές στους νεκρούς.Πρώτα μέλι με γάλα, μετά γλυκό κρασί, τρίτο νεράκι και πάνω εκεί πασπάλισε ακόμη λευκό κριθάλευρο.Και αφού με τάματα και παρακάλια το πλήθος των νεκρών λιτάνευσε έπιασε τα πρόβατα και τα έσφαξε ένα-ένα, μέσα στο λάκκο έκοψε το λαιμό τους και το αίμα έτρεχε μαύρο, κατάμαυρο.Κι ευθύς μαζεύτηκαν απ’ τα σκοτάδια του κάτω κόσμου ψυχές νεκρών που ο θάνατος τους βρήκε, κορίτσια, αγόρια, παλικάρια, γυναίκες με λαβωμένη την καρδιά από το προώρο πένθος, άντρες που χάθηκαν στον πόλεμο στο χέρι τους κρατώντας ματοβαμμένα όπλα. Ρέε δ΄αίμα κελαινεφές, εμέ δε χλωρόν δέος ήρει.

 

 

 

 

 

Έψαξε και αυτός να αναγνωρίσει κάποιες ψυχές,ψυχές νεκρών, φαντάσματα που ερχόντουσαν να πιούν το μαύρο αίμα για να μπορέσουν να μιλήσουν στον Οδυσσέα και ν΄ανοίξουν τις καρδιές του και να πουν τους πόνους τους.Πρώτα είδε να’ρχεται κοντά η ψυχή του Στέφανου του αυτόχειρα, σαν την ψυχή του Ελπήνωρα του ηδονικού, άκλαυτο και άταφο το σώμα του είχε μείνει.Δάκρυσε τότε πολύ και τον συμπόνεσε βαθειά η καρδιά του.Αμέσως του μίλησε χωρίς δεύτερη κουβέντα:

 

 

 

Στέφανε,καλέ μου φίλε,πώς έφτασες εδώ, κάτω στο ζοφερό σκοτάδι; Βογκώντας στα λόγια μου εκείνος αποκρίθηκε:Πολυμήχανε Οδυσσέα μ’ έφαγε η κακή μου τύχη,οι δαίμονες και το άμετρο κρασί. Στης Κίρκης το παλάτι πλάγιασα, στον ύπνο βυθισμένος πάνω στο δώμα και ο νούς μου σκοτισμένος δεν μ΄άφησε να κατέβω την ίδια σκάλα την ψηλή που ανέβηκα. Γκρεμοτσακίστηκα με το κεφάλι από τη στέγη. Έτσι συντρίφτηκαν οι αστράγαλοι στο σβέρκο μου. Και έμεινα εκεί ανάπηρος και ανήμπορος. Κανείς από σας δεν γύρισε πίσω να με σώσει, κανείς δεν γύρισε έστω και το βλέμμα του σε μένα. Χωρίς λύπηση φύγατε όλοι σας και μόνος έμεινα πίσω. Και άλλο δεν είχαν να κάνω από το να τελειώσω τη ζωή μου με το δηλητήριο που είχα πάντα πάνω μου για την περίπτωση να πιαστώ στον πόλεμο αιχμάλωτος

 

 

 

 

 

Όμως περισσότερο εσένα από κείνους που λείπουν σε θυμάμαι γλυκά για την παρέα, τα τραγούδια, τους χορούς μας. Απ΄όλους εσένα μόνο φίλο δικό μου μπορώ να ονοματίσω. Και τούτο μόνο θέλω, όταν πιάσετε πάλι τα κουπιά του γοργοτάξιδου καραβιού σας  και πίσω στο κόσμο των ζωντανών-εκεί που ανήκετε- βρεθείτε, τα νέα  να πας πίσω στα παιδιά μου και να τους πείς οτι κλαίω και οδύρομαι για το κακό που με βρήκε αλλά προσεύχομαι πάντα καλά να είναι εκείνα Και οι προσευχές των νεκρών βοηθούν πάντα τους ζωντανούς. Και σένα θα βοηθήσω Οδυσσέα να είναι ακυμάτιστο το ταξίδι του γυρισμού σου». Και όπως το χέρι άπλωσε ο Οδυσσέας να αγκαλιάσει το φάντασμα του Στέφανου, ξεγελάστηκε σα να’ταν ο Στέφανος ζωντανός, πανύψηλος και καρδαμωμένος όπως ήταν με την κάτασπρη ιατρική του μπλούζα και το ρόζ πουκάμισο. Δεν μπόρεσε να τον αγγίξει, χάθηκε με μιας σαν ατμός.Ο Οδυσσέας σκούπισε με τα ματοβαμμένα χέρια του τα δάκρυα του. Αίμα και νερό ανακατεύτηκαν. Και έβλεπε τις μυριάδες τις ψυχές των νεκρών διψασμένες προς το αίμα να έρχονται. Αίμα να πιούν και δύναμη να πάρουν για να μιλήσουν με φωνές ζωντανών έστω και για λίγο. Και είδε να έρχονται προς το μέρος του η ψυχή του Ορφέα του γιατρού με τη λύρα που ημέρευε ανθρώπους και ζώα με τη μουσική του.

 

 

 

 

 

 

Στο πλάι του ανέβαινε και η νεκρή Ευριδίκη, από τις πιο ευτυχισμένες όψεις νεκρού που φάνηκε ανάμεσα στο πλήθος, αφού έστω και ως φάντασμα κρατάει με το χέρι της σφιχτά το χέρι του Ορφέα βέβαιη ότι δεν πρόκειται να της ξαναφύγει στον πάνω κόσμο. Και άλλες ψυχές νεκρών γιατρών ξεχώρισε ανάμεσα σε μυριάδες οπτασίες όπως του Ιπποκράτη, του Ασκληπιού, του Γαληνού, του Παράκελσου, του Hodgin, του Frank Starling, του Παστέρ, του Alan Yates, του Κρίστιαν Μπάρναρντ. Τους ρώτησε όλους, έναν έναν, γιατί έτσι στιβάζονται και σπρώχνονται να πιουν από το μαύρο αίμα και να αγγίξουν έστω και για μια στιγμή τον κόσμο των ζωντανών αφού τόσο δοξασμένοι και οι-περισσότεροι-πλήρεις ημερών έκλεισαν τον κύκλο της ζωής. Όλοι απάντησαν ότι  λίγα λεπτά ζωής  θα αντάλλαζαν ακόμη και με το πιο άσημο και ελάχιστο ζωντανό πλάσμα πάνω στη γη.

 

 

 

 

Με τρόμο είδε ο πολυμήχανος Οδυσσέας να ανεβαίνουν και οι ψυχές  ανθρώπων που είχε προσπαθήσει ο ίδιος να θεραπεύσει και δεν κατάφεραν να ζήσουν, είχαν πεθάνει στα χέρια του ή από τα χέρια του.Ανώνυμοι και επώνυμοι ο κυρ Αντρέας από τη Ζάκυνθο με τη βαρειά στένωση της αορτής και το εγκεφαλικό επεισόδιο μετά το χειρουργείο, ο νεαρός Κωνσταντίνος με τη μυοκαρδίτιδα που πέθανε γιατί περίμενε πολύ καιρό για μόσχευμα που δεν ήρθε ποτέ, ο καθηγητής των μαθηματικών που πέθανε από αιμορραγία, ο Νικόδημος ο πενηνταπεντάρης με το διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής που δεν είχε χρήματα να πληρώσει την αναβάθμιση και πέθανε  περιμένοντας το χειρουργείο και άλλοι πολλοί.

 

 

 

 

 

Κανένας από αυτούς δεν του κρατούσε κακία για όσα έγιναν.Ο Οδυσσέας δάκρυσε πικρά και πάλι και τους φώναξε δυνατά συγγνώμη, να το ακούσουν καλά, ότι αυτός είχε πραγματικά προσπαθήσει αλλά είναι γιατρός και όχι θεός.Βουτηγμένος στα δάκρυα του ο Οδυσσέας βλέπει θαμπά να έρχεται προς το μέρος του η γιαγιά του, η αγαπημένη μάννα της μάννας του.Της έδωσε να πιεί το μαύρο αίμα αχόρταγα από μια μεγάλη κούπα για να μπορέσει να του μιλήσει, τρείς φορές όρμησε πάνω της προσπαθώντας να την σφίξει πάνω του και τρείς φορές μέσα από τα χέρια του σαν τη σκιά, σαν το όνειρο του πέταξε. Και κάθε φορά και πιό πολύ έσφαζε ο πόνος την καρδιά του ώσπου της μίλησε φωνάζοντας με λόγια που πετούσαν σαν πουλιά:

 

 

 

 

Μάννα της Μάννας μου αγαπημένη που με μεγάλωνες και πιο πολύ από τη μάννα μου με αγαπούσες, πως δεν στέκεις εδώ να σε ακουμπήσω που τόσο πολύ λαχταρώ;Αυτή η θεά του κάτω κόσμου η Περσεφόνη με βασανίζει και μου στέλνει μόνο το όραμα σου, την σκιά σου και δεν μπορώ να σε σφιχταγκαλιάσω, να σε χαιδέψω, να σε φιλήσω.Γιατι γλυκειά μου γιαγιούλα να  σε χάνω σαν οπτασία; Και του απάντησε η γιαγιούλα: Οδυσσέα καμάρι και λεβέντη μου, ψηλό μου κυπαρίσσι, βασιλικέ, κλωνάρι μου, έγω για σένα και τη φαμίλια σου προσεύχομαι  μέσα από τα σκοτάδια της χώρας αυτής του Πλούτωνα. Αυτή είναι καμάρι μου η μοίρα των θνητών, όταν κάποιος πεθαίνει δεν συγκρατούνε πιά τα νεύρα του τις σάρκες και τα κόκκαλα του. Όλα τους τα δαμάζει το μένος της πυράς που λαμπαδιάζει, αφού η ζωή του φύγει και αφήσει τα λευκά του κόκκαλα, μόνο η ψυχή πέταξε, σαν όνειρο και φτερουγίζει.Ού γαρ έτι σάρκας τε και οστέα ίνες έχουσιν,Άλλα τα μεν τε πυρός κρατερόν μένος αιθομένοιοδαμνά, επεί κε πρώτα λίπη λευκ’ οστέα θυμός,Ψυχή δ’ ηυτ’ όνειρος αποπταμένη πεπόπηται.Αλλά φόωσδε τάχιστα λιλαίεο, ταύτα δε πάνταΊσθ’ ίνα και μετόπισθε τεη είπησθα γυναικί.συνεχίζει η γιαγιά του Οδυσσέα Εσύ όμως πολυμήχανο εγγόνι μου, θα ζήσεις και θα χαρείς την επιστροφή σου στον πάνω κόσμο. 

 

 

 

Με τις ευχές μου στη φαμίλια σου. Θα σε βοηθήσει ο αγαπημένος μας Στέφανος να βρείς το δρόμο προς το καράβι.Και ο Στέφανος με την ιατρική μπλούζα, ο αγαπημένος των θεών του κάτω κόσμου, ο άκλαυτος και αδικοχαμένος Στέφανος, πιάνει τον Οδυσσέα από το χέρι και μέσα στα σκοτεινά  ανεβαίνοντας ανάποδα τις Δίνες του Ωκεανού, τον βοηθάει να κολυμπήσει γρήγορα πρός το καράβι. Οι κωπηλάτες με τα κουπιά χτυπούσαν σίγουρα και δυνατά τα αφρισμένα κύματα και σύντομα το καράβι βγήκε σε μια παγωμένη ακτή, έμοιαζε σαν τοπίο της Αρκτικής. Απόλυτος πάγος και χιόνι, μόνο χιόνι, ασπρίλα απέραντη που έφερνε αμέσως δάκρυα στα μάτια.

 

 

 

 

Ο Οδυσσέας μόνος του βάδισε πολλά χιλιόμετρα ασθμαίνοντας και βυθίζοντας βαθειά σε κάθε του βήμα τα γυμνά πόδια του στο άθεο χιόνι. Έφτασε μετά από μεγάλη πορεία σε ένα όμορφο και ολοχιόνιστο ξύλινο σπίτι με κήπο. Στην αυλή υπήρχε στολισμένο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο με δεκάδες διαφορετικές μπάλες και πολύχρωμα φωτάκια. Μπροστά από το δέντρο ήταν ένας χιονάνθρωπος με ροζ σκούφο ολόιδιος ο Στέφανος, ο ηδονικός  Ελπήνωρ που τον οδήγησε χέρι χέρι πίσω στο καράβι και τον πάνω κόσμο. Δακρυσμένος τον σφιχταγκάλιασε για πολύ ώρα, τόση πολλή ώρα που ο χιονάνθρωπος άρχισε να λιώνει μέχρι που έγινε μιά μικρή άμορφη μάζα από χιόνι, μιά χιονόμπαλα. Δίπλα της είχε πέσει ο ρόζ σκούφος. Ο Οδυσσέας χαμογέλασε όταν είδε ότι στην είσοδο του σπιτιού είχαν σταθεί ανυπόμονοι να τον αγκαλιάσουν η γυναίκα του η Μυρτούλα και τα δυό τους παιδιά. Έτρεξε χωρίς άλλο και τους βούτηξε στην αγκαλιά του μέσα σε λυγμούς.

 

 

 

«Παιδιά, έχουμε πάλι σφύξεις ,δόξα τω θεώ, και φυσιολογικό ρυθμό, πιάνω πολύ καλές και δυνατές σφύξεις». « Οδυσσέα μ’ ακούς;» «Ναι σας ακούω καλά, είμαι εντάξει, ένοιωσα να ζαλίζομαι,έχασα τον κόσμο,έκανα ανακοπή, έτσι δεν είναι βρέ παιδιά;» « Οδυσσέα, έχεις πάθει έμφραγμα,έκανες κοιλιακή μαρμαρυγή, θα ανεβούμε άμεσα στο αιμοδυναμικό εργαστήριο για παρέμβαση, όλα θα πάνε καλά Τώρα ξέχασε ότι είσαι γιατρός, είσαι πιά ένας κοινός θνητός» 

 

 

 

 

 

Αυτά τα λίγα είπε ο Σεβαστιανός, ο εφημερεύων καρδιολόγος, που ήταν επικεφαλής της ομάδας ανάνηψης που έσωσε τον συνάδελφο του,τον Οδυσσέα τον καρδιοχειρουργό  «Σεβαστιανέ, που είναι ο Στέφανος που μ’εφερε στα επείγοντα και ήταν μαζί σας στην ομάδα ανάνηψης;» 

«Οδυσσέα», είπε ο Σεβαστιανός, «μάλλον είσαι ακόμη σε σύγχυση λόγω της ανακοπής.Δεν υπήρχε κανένας γιατρός Στέφανος,ούτε άλλος Στέφανος σήμερα. Η μόνη βέβαια σύμπτωση με αυτά που λες είναι ότι σήμερα είναι η γιορτή του Αγίου Στεφάνου, 27 Δεκέμβρη.

 

 

Αθανάσιος Δρίτσας Καρδιολόγος, Αναπληρωτής Διευθυντής, Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικο κέντρο.

Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ..ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.

 

copyright   http://kosmaser.wordpress.com

Το θέμα της αγάπης δεν μπορεί να το ρυθμίζει κανείς με βάση τη λογική μόνο. Εδώ μπαίνουν κι άλλοι προσδιορισμοί. Δεν είμαι εναντίον του ορθού λόγου, αλλά του ορθολογισμού. Υπάρχει σαφέστατη διαφορά. Άλλο η λογική, άλλο η λογικοκρατία, δηλάδη με τη λογική, η οποία είναι απαραίτητη για κάποια θέματα, να κρίνω όλα τα θέματα και να κρίνω και τους ανθρώπους όλους.

Ναυπακτου Ιεροθεος

 

Συνήθως οι περισσότεροι άνθρωποι,αγαπούμε τον εαυτό μας, είτε δημιουργικά είτε καταστροφικά. Ό,τι δεν λειτουργεί εντός μας, συνήθως θεωρούμε ότι δεν υφίσταται σε κανέναν και αυτό είναι η τραγικότητα της ύπαρξής μας.Για την πίστη, η αγάπη είναι ο μοναδικός ορισμός του Θεού. Ο Θεός αγάπη εστί.Αυτό συνεπάγεται ότι,επειδή είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού, κι εμείς ,θα πρέπει, στη ζωή μας να είμαστε αγάπη.Δεν είναι ένας συναισθηματικός δρόμος αυτός. Η αγάπη θεωρείται το ωραιότερο και δυνατότερο συναίσθημα. Όμως η έννοια του συναισθήματος περιορίζει την αγάπη σε μία πρόσκαιρη και φθαρτή κατάσταση.

 

 

 

Συμφωνα με τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου,Η αγάπη ,είναι οντολογική, υπαρξιακή κατάσταση.Είναι δωρεά στον άνθρωπο, και μας οδηγεί στη θέωση. Υπάρχει Και Λειτουργεί Σταυρικά.Καθέτως,προς τον Θεό,και οριζοντίως προς τον αλλον Η αμαρτία αλλοτριώνει την σταυρική της διάσταση ,και να την συνδέσει με την ιδιοτέλεια.Έτσι τη θέση του Θεού υποκαθιστά ο θεοποιημένος εαυτός μας.Τη θέση του άλλου,οι επιθυμίες και ηδονές ,που τοποθετούνται πιο πάνω από την αγάπη.Όλη η ζωή του ανθρώπου μέσα στην Εκκλησία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απόπειρά μας, να διώξουμε την ιδιοτέλεια και να βρούμε την αγάπη στην πληρότητά της, να γίνουμε υπάρξεις που αγαπούνε, νικώντας τον θάνατο και το κακό.Άλλωστε, όπως καθαρά τονίζει ο απόστολος Παύλος η Αγάπη Ουδέποτε Εκπίπτει.

 

 

 

Λέει ο Ντοστογιέφσκυ,Κόλαση είναι το μαρτύριο να μην αγαπάει κανείς Η οικονομική τραγωδία που βιώνουμε, αποτελεί την κατεξοχήν απόδειξη της ¨κόλασης¨ για όλους τους ανθρώπους.Οι ¨αγορές¨ δεν αγαπούνε κανέναν, παρά μόνο την ιδιοτέλειά τους.Αλλά και ο φιλήδονος κόσμος, που θεοποιεί τις ηδονές και τα πάθη,δεν αγαπά κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό του.Κι αυτό τελικά γίνεται κόλαση, γιατί ο εξαρτημένος από τον εαυτό του και τις επιθυμίες του άνθρωπος δεν μπορεί να ελευθερωθεί εντός του,με αποτέλεσμα να αδυνατεί να ανοιχτεί ηθικά και πνευματικά στην αιωνιότητα.Μπορεί να ¨κάνει φιλανθρωπία¨, να ψωμίζει πάντα τα υπάρχοντά του,αλλά δεν ωφελείται, γιατί η αγάπη δεν έχει γεμίσει την καρδιά του.Πώς μπορούμε να νικήσουμε την κόλαση του να μην αγαπούμε;

 

 

 

 

Η ασκητική ζωή της Εκκλησίας, η νηστεία, η προσευχή, το να αρκείται κανείς στα λιτά και να μπορεί να χαρεί με την κοινωνία με τους ανθρώπους και όχι με την επίδειξη των αγαθών, η εμπιστοσύνη στο Χριστό και στη σχέση μαζί Του, αλλά και η νίκη ακόμη και κατά του εαυτού, των παθών και των δικαιωμάτων αποτελούν  την μόνη ίσως ασφαλή οδό προς την αγάπη.Να νικούμε καθημερινά τις ιδιοτέλειές μας.Να Χαιρετούμε Αυτούς Που Κανονικά Θα Έπρεπε Να Μας Φέρνουν Αποστροφή. Να συγχωρούμε όλους εκείνους που ο λογισμός μας μάς λέει ότι μας έβλαψαν  και δεν αξίζουν την αγάπη μας. Να κάνουμε τον αγώνα μας και να αφηνόμαστε στο θέλημα του Θεού.

 

 

 

Το συναίσθημα μας κάνει να στρογγυλεύουμε το λόγο μας.Η αλήθεια στοχεύει στην καρδιά του άλλου. Και αποκαλύπτει τις βαθιές πληγές που ο καθένας φέρει μέσα του.Αυτές που τον κάνουν να αρνείται το Θεό, την σωτηρία, την αγάπη και τον οδηγούν στην παράδοση στην ιδιοτέλεια.Γι’ αυτό και ουδέποτε εκπίπτει η αγάπη. Γιατί στοχεύει στην υπαρξιακή αλλαγή αυτού που αγαπάμε και ταυτόχρονα τη δική μας.Ας πάρουμε τώρα τα πράγματα κι απ τη μεριά της όποιας επιστήμης.Ολο και πιο συχνά πλέον, η επιστήμη επιβεβαιώνει, αυτα που ήδη γνωρίζουμε.

 

 

 

Όταν δύο άνθρωποι νιώθουν έλξη ο ένας για τον άλλον, διάφορες ορμονες στον οργανισμό τους ,αυξάνουν.Μια απ’αυτες είναι η Φαινυλε-θυλαμίνη, η οποία επιταχύνει τη ροή ¨πληροφοριών¨ μεταξύ των νευρικών κυττάρων.Το ιδιο κι η Ντοπαμίνη, η οποία μας κάνει να νιώθουμε ωραία ,και η Νορεπινεφρίνη, η οποία διεγείρει την παραγωγή αδρεναλίνης.‘Ερευνες στο Ινστιτούτο για τα Μαθηματικά της Καρδιάς (Institute for Heart Math) στην Καλλιφόρνια απεκάλυψαν ότι όταν νιώθουμε αγάπη, ή άλλα θετικά συναισθήματα, συμπόνια, φροντίδα, ευγνωμοσύνη,η καρδιά στέλνει μηνύματα στον εγκέφαλο που προκαλούν έκκριση ορμονών,που επιδρούν θετικά στην υγεία μας,και στη συναισθηματική μας κατάσταση. 

 

 

 

 

Η καρδιά, στην πραγματικότητα ,¨παρακολουθεί τη ροή αίματος¨ για να εντοπίσει ορμόνες και ¨μεταφράζει¨ τις ορμονικές σε νευρολογικές πληροφορίες. Όταν είμαστε , θυμωμένοι ή στενοχωρημένοι, προκαλείται αρρυθμία παρακωλύοντας τη λειτουργία του εγκεφαλικού φλοιού. Αντιθέτως, όταν έχουμε συναισθήματα όπως αγάπη,ευγνωμοσύνη, εκτίμηση, η καρδιά μας χτυπάει ρυθμικά, διευκολύνοντας τη λειτουργία του φλοιού.Οι ρυθμικοί καρδιακοί παλμοί δημιουργούν έναν εσωτερικό συγχρονισμό που βελτιώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε και χειριζόμαστε την ασθένεια ,το ίδιο και η ρυθμική μουσική,που συνδυαζεται με περπάτημα.Ως, φαίνεται οι ρυθμοί της καρδιάς επηρεάζουν άμεσα το ίδιο το νευρικό μας σύστημα,επιφέροντας μεγαλύτερη αρμονία και ισορροπία.Το αυτόνομο νευρικό σύστημα διαιρείται σε δύο κλάδους ,Έναν Που Επιταχύνει Και Έναν Που Επιβραδύνει Τα Πράγματα. 

 

 

 

Όταν είμαστε ¨εκτός αγάπης¨ με αρνητικά συναισθήματα,αυτοί οι δύο κλάδοι του συστήματος χάνουν  την αρμονική τους συνεργασία. Οταν είμαστε σε μία μη-αγαπητική κατάσταση  ή όταν είμαστε θυμωμένοι με κάποιον, τα δύο ήμισυ του νευρικού συστήματος αποσυγχρονίζονται.Μοιάζει σαν να πολεμούν το ένα το άλλο: το ένα προσπαθεί να επιταχύνει την καρδιά καθώς το άλλο προσπαθεί να την επιβραδύνει.Αυτό δημιουργεί τον επισφαλή, άνισο καρδιακό ρυθμό.Αυτός, με τη σειρά του, προκαλεί περισσότερη  συναισθηματική ένταση στο νευρικό σύστημα και στο νου μας.Ομως,όταν είμαστε αγαπαμε, οι καρδιές μας λειτουργούν με συνεπείς ρυθμούς, πράγμα που επιτρέπει στο σώμα να συνεχίσει τη φυσική του αναγεννητική διαδικασία, αναφέρουν οι ερευνητές.Η επιστήμη αρχίζει να βρίσκει ακριβώς αποδείξεις ότι Η Αγάπη Και Η Συμπόνια Δυναμώνουν Το Ανοσοποιητικό Σύστημα.Για παράδειγμα,όταν οι υποκείμενοι στην έρευνα ένιωθαν θυμωμένοι για διάστημα πέντε λεπτών, τα επίπεδα κορτιζόλης αυξάνονταν.

 

 

 

Η κορτιζόλη, γνωστή ως ορμόνη του άγχους, καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα.Αρα η αποξένωση από  θυμό,και πικρία,και η στροφή προς τη συμπόνια, την αγάπη,και την ευγνωμοσύνη,βελτιωνουν  την υγεία μας σημαντικά.Αρα αν δεν μπορούμε να αγαπούμε, όπως θα έπρεπε να αγαπούμε, ας προσπαθησουμε τουλάχιστον να κανουμε πως αγαπούμε, μεχρι αυτό να μας γίνει συνηθεια,και τότε ,μια μερα θα δούμε ποσο όμορφο είναι να αγαπούμε πραγματικά Χαιρετε..

 

 

 

ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ..ΣΙΓΟΥΡΑ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ.

 

 

 

Δυο λογια, ετσι απλα, και πρακτικα, για κατι που μας απασχολει ολο και περισσοτερο τελευταία το μεταβολικό σύνδρομο. 

Εχει γίνει κάτι σαν καραμέλα.

Ολοι  προσπαθούν  να μάθουν γι αυτό,τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς.

Αλήθεια, τι είναι, τελικά,  το ¨μεταβολικό σύνδρομο¨;

Προτεινω να το παμε αντιθετα.

Δηλαδη ποιο είναι το α ν τ ι δ ο τ ο  στο μεταβολικο συνδρομο.

Σύμφωνα με πληθώρα ερευνών, η μεσογειακή διατροφή, που εχει περιγραφεί σαν τη διατροφή οπου οι καλές γεύσεις συναντούν την υγεία.

Το κύριο στοιχείο της είναι η κατανάλωση φρούτων, λαχανικων, όσπριων ξηρων καρπων και φυσικα ελαιολαδου. Ακομα , πουλερικών και ψαριού και μέτριας κατανάλωσης κρασιού.

Οι τροφές αυτές σχηματίζουν τη διατροφική βάση που προσφέρει πολύτιμα ιχνοστοιχεία, αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μέταλλα και φυτικές ίνες.

Όλα αυτά σε συνδυασμό μας προστατεύουν από τις χρόνιες ασθένειες. 

Δ ι ά γ ν ω σ η   βάζουμε ,όταν συνυπάρχουν πολλές μεταβολικές διαταραχές έτσι ώστε να αυξάνει ο καρδιαγγειακός κίνδυνος.

Οι πιο σημαντικές από αυτές τις μεταβολικές διαταραχές είναι:

 

 

 

 

1) η κ ο ι λ ι α κ ή   παχυσαρκία δηλαδή η συγκέντρωση λίπους στην κοιλιά,

2) τα υψηλά επίπεδα τριγλυκεριδίων,

3) τα χαμηλά επίπεδα καλής (ΗDL) χοληστερόλης,

4) η ηυξημένη πίεση και

5) το αυξημένο ζάχαρο 

 

 

Αν κάποιος έχει τουλάχιστον τρεις από αυτές τις πέντε διαταραχές τότε λέμε ότι έχει μεταβολικό σύνδρομο.

Ένας ασθενής με μεταβολικό σύνδρομο έχει μεγάλο κίνδυνο να εμφανίσει κάποιο Καρδιαγγειακό νόσημα, καθώς και Διαβήτη.

Φαίνεται ότι η παχυσαρκία και η καθιστική ζωή είναι τα κυριότερα αίτια του συνδρόμου.

Στην Ελλάδα ένα στα τέσσερα άτομα στο γενικό πληθυσμό έχουν το μεταβολικό σύνδρομο και η τάση είναι να αυξηθεί και άλλο η συχνότητα του συνδρόμου.

Έτσι, δίκαια το μεταβολικό σύνδρομο έχει χαρακτηρισθεί  ως η σύγχρονη επιδημία της εποχής μας.

Αυτα τα λιγα, απλα, περιγραφικα, αφοριστικα. Χαιρετε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΤΑ..ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ;

 

Ο Χριστός, ποτέ δεν αξιολόγησε τον κόσμο μας.Πάντα μίλαγε για μιαν ¨άλλη ζωή¨,διαφορετική, την όντως ζωή. Τα Λόγια Του ήταν δυσνόητα.Μίλαγε με παραβολές και μύθους, όχι για να γίνει κατανοητός στους αμόρφωτους,το αντίθετο για να μην τον καταλαβαίνουν ούτε ιδίως οι μορφωμένοι.Μίλαγε για τους έχοντας ώτα ακούειν.Και ποιοί ,αλήθεια, είχαν τέτοια αυτιά;

 

 

Ενα γεγονός , πρέπει να έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν.Ας πουμε, θεωρητικά πάντα, αυτή τη στιγμή, μπορεί να είναι εδώ κοντά μας,οποιοσδηποτε εχει περασει στην αιωνιοτητα. Πώς βλεπουμε και ξαναβλεπουμε, παλιες ελληνικες ταινιες, κι ειναι σαν να βρισκονται ολοι αυτοι μπροστα μας;

 

Αλλο οτι δεν τους βλέπουμε και δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Ως εκ τούτου,Τί νόημα έχει η αναφορά σε ¨παρελθόν, παρόν και μέλλον¨ στο σύμπαν.Σύμφωνα με την ειδική θεωρία της σχετικότητας, δεν υπάρχουν στο σύμπαν πράγματα όπως το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, για τον απλό λόγο οτι Ο χρόνος είναι σχετικός. Ο δικός μας χρόνος μοιάζει με του διπλανού μας, επειδή βρισκόμαστε στον ίδιο πλανήτη και κινούμαστε με την ίδια ταχύτητα.

 

 

 

Αν βρισκόμασταν ο ένας στη Γη και ο άλλος σε ένα άλλο πλανήτη και κινούμασταν με πολύ διαφορετική ταχύτητα, θα γερνούσαμε με διαφορετικό ρυθμό.Φαίνεται τρελλό και εξωπραγματικό,δυστυχώς απόλυτα πραγματικό.Οπως για παράδειγμα Ένα σωματίδιο εδώ μπορεί να επηρεάσει αυτομάτως ένα άλλο σωματίδιο στην άλλη πλευρά της Γης,πρόκειται για την ¨κβαντική εμπλοκή¨ Πειράματα έχουν δείξει ότι η παρατήρηση ενός σωματιδίου στο εργαστήριο μπορεί να επηρεάσει μυστηριωδώς ένα άλλο σωματίδιο σε μεγάλη απόσταση.Κάποτε το λέγαμε φαινόμενο συνήχησης.Περνά το αεροπλάνο,τρίζουν τα τζάμια Οργιζομαστε με τον γείτονά μας που χαλάει τον κοσμο με τις φωνές του,και του σπάνε πιάτα, του χύνονται τα φαγητά,απ την δική μας έντονη οργή.

 

 

 

Μετά από όλα αυτά, νομιζω οτι μπορούμε  να συνεχίσουμε να ζούμε την καθημερινή μας ζωή, σαν να μην τρέχει τίποτε.Να μάθουμε να αφήνουμε τον εαυτό μας να προβληματίζεται ¨σ ένα άλλο σύμπαν¨,είναι αυτό που φωνάζουμε να κόβουμε τους λογισμούς μας, μενοντας στον κοσμο, που Εκεινος μας υποσχεθηκε. Φυσικα, για κατι τετοιο, χρειαζεται μια παιδικη πιστη.

Εσεις πιστευετε στα Παραμυθια;

Χαιρετε

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΩΡΑ..ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΨΑΡΙΑ..

 

Ο άνθρωπος δεν πρέπει να προσλαμβανει πάνω από 0,1 mg υδραργύρου την ημέρα ,ανά κιλό σωματικού βάρους. Ετσι λοιπον, γυναίκα 60 κιλών εχει οριο ασφαλειας τα 42 mg υδραργύρου την εβδομάδα. Ολα αυτά τα χρονια λεμε πως  τα ψάρια αποτελούν την καλύτερη πηγή πρωτεϊνών, ενώ η περιεκτικότητά τους σε Ω3 λιπαρά οξέα, μακρας αλυσσιδας ανθρακα ,τα απαραιτητα λιπαρα οξεα, που δεν συνθετει ο οργανισμος μας,έχει αποδειχθεί ότι έχουν ,μεταξυ των αλλων, και αντικαρκινικές ιδιότητες, ιδιαίτερα για τον μαστο, το παχυ εντερο, αλα και τον προστάτη.

 

 

 

 

 

 

Η καθημερινη κατανάλωση ψαριών, μειώνει δραματικα τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως και του δυσαρεστου στηθαγχικου πονου . Εξ αλλου αυξάνει την καλή χοληστερόλη, μειώνοντας την πιθανοτητα θρόμβων ,όπως και τη φλεγμονή. Ακομα, βοηθά στη ρυθμιση της υπερτασης, και στον κίνδυνο ¨τυχαιου¨ εγκεφαλικού. Με μιαν αρνητική πλευρά .Τον δολοφονικο υδραργυρο.Ξερουμε οτι κάποια  συνηθως μεγαλα και μακροβια, ψάρια περιέχουν μεγαλα ποσοστα υδραργυρου, που ως γνωστον, είναι ένα μέταλλο που βλάπτει καρδιά, νεφρά και  συκώτι.

 

 

 

 

 

Όπως σημειωσαμε εν προοιμιω, δεν πρέπει να προσλαμβανουμε πάνω από 0,1 mg υδραργύρου την ημέρα ανά κιλό σωματικού βάρους.

 

 

 

 

 

Ας παρουμε τον  ξιφία, έχει 1,8 mg υδραργυρου, ανά γραμμάριο ιστου, και απλα μεταφραζεται σε πανω από 300 mg υδραργυρου, και θα πρέπει να περάσει τουλάχιστον ένας μήνας πριν ξαναφαμε ψάρια, κι αυτό για να δωσουμε τον χρονο στον οργανισμο μας, να αποβαλλει τον υδραργυρο.

 

 

 

 

 

Ο τόνος με 0,93 mg υδράργυρο ανά γραμμάριο ,τρώγεται το πολύ δύο φορές το μήνα.Αυτό δεν συμβαινει για δικα μας¨λιανοψαρα¨,που είναι καθαρα. Οι σαρδέλες, ειδικά οι μικρές, περιέχουν πολύ λίγο υδράργυρο και συγχρόνως πολλά Ω-3 λιπαρά οξέα.Το ιδιο κι ο παρεξηγημενος σολομός,λογω ιχθυοκαλλιεργειας,  που περιέχει πολλά Ω-3 λιπαρά ,και ιχνη υδραργυρου.

 

 

 

 

 

Αυτό καθιστά  σαρδέλες και  σολομό ,από τα πιο υγιεινά διατροφικα ψάρια.Ας δουμε ποσον υδραργυρο , περιεχουν 170γραμ. ωμο ψαρι απ τα παρακατω Το ατλαντικό σκουμπρί 3,9 γραμμάρια.Η ρέγκα 2,7 γραμμάρια.Ο άγριος σολομός 2,4 γραμμάρια.Ο τόνος και οι σαρδέλες 1,5 γραμμάρια

 

 

 

Σημειώνεται τέλος, ότι για την παρασκευη των φαρμακευτικων ιχθυελαιων, προβλεπεται ¨μοριακη αποσταξη¨ των πρωτων υλων που τα απαλασσει απ τα βαρια μεταλα, αλλα και τον υδραργυρο, καθιστωντας τα καταλληλα για την αντι-τριγλυκεριδικη αγωγη. Συμπερασματικα, τρωμε συχνα ψαρια, αλλα και παιρνουμε φαρμακευτικο ιχθυελαιο, θωρακιζοντας τον οργανισμο μας απ τον κινδυνο βασικα των θρομβο-εμβολικων, αλλα και των ποικιλων κακοηθειων. Χαιρετε.