Το 1900, το προσδόκιμο ζωής για τους άντρες στις βιομηχανικές χώρες ήταν 48,3 έτη και για τις γυναίκες 46,3.
Το 2000 είχε φτάσει τα 74,2 έτη για τους άντρες και το 79,9 για τις γυναίκες. Οι θεαματικές αυτές βελτιώσεις αφορούν πρωτίστως τις αναπτυγμένες χώρες. Ας μην ξεχνάμε πως η φτώχεια είναι η πρώτη αιτία θανάτου και αρρώστιας στον κόσμο.
Αν και πολλοί αποδίδουν τη βελτίωση του μέσου χρόνου ζωής στα επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης, γνωρίζουμε πλέον ότι η ιατρική συνέβαλε μόνο κατά 10-15% στη βελτίωση της υγείας και ότι το μεγαλύτερο ποσοστό, 70% περίπου,οφείλεται στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, στην καλύτερη διατροφή, κατοικία, εργασία, ύδρευση, κ.τ.λ. που επιτεύχθηκε χάρη στη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη του 20ού αιώνα.
Σε ό,τι αφορά τον 21ο αιώνα, ο αριθμός των ατόμων άνω των 65 ετών θα αυξηθεί από 390 εκατ. Σε 800 εκατ. μέχρι το 2025 και θα αντιστοιχεί στο 10% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Οι περισσότεροι από όσους είναι σήμερα 40 ετών θα φτάσουν την ηλικία των 85. Μ έναν δε φυσιολογικό τρόπο ζωής και με υγιεινή διατροφή, άθληση και περιορισμένο στρες,υπάρχουν πολλές πιθανότητες για τα 100.
Οσοι είναι 30 χρόνων, θα μπορούν να ζήσουν μέχρι τις απαρχές του 22ου αιώνα, εάν συμφωνούν όλοι οι παράγοντες του τρόπου ζωής.Και όλα αυτά με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα, που θέτουν ως ανώτατο βιολογικό όριο ηλικίας τα 120-130 χρόνια.
Γεγονός που πιστοποιείται από όλο και περισσότερους υπεραιωνόβιους, όπως η Jeanee Calment, που πριν από λίγα χρόνια πέθανε στη Γαλλία σε ηλικία 123 ετών.
Γιατί σε 20 περίπου χρόνια αναμένονται νέες δυνατότητες βελτίωσης του γονιδιώματος και ανάπτυξης μεθόδων αντι γήρανσης. Ετσι, σε λίγα χρόνια θα γερνάμε με πιο αργούς ρυθμούς, θα αρρωσταίνουμε λιγότερο και θα ζούμε ακόμα και πιο πέρα (άγνωστο πόσο) από το σημερινό βιολογικό μας όριο.
Και αφού εκθεσαμε όλα αυτά τα όμορφα,γεματα ελπίδα στατιστικα, καιρός να αναρωτηθούμε
Και Τι Θα Κερδίσουμε Απ Αυτή Την Θεαματική Επιμήκυνση Της Ζωής Μας;
Μηπως θα γίνουμε πιο σοφοί;
Δεν το νομίζω, αναλογιζόμενος πως όλο και περισσότεροι ανδρες και γυναικες, μπαiνουν στην άνοια, εξ αιτιας του μακρού χρόνου επιβιωσης τους, αλλα και της ελλειψεως ενδιαφερόντων αλλα και του τοξικου τροπου σκεψεως, που εγκολπώνονται με την παροδο του χρονου.
Η καταθλιψη, που πλέον αγγιζει και εφηβικες ηλικιες, είναι η κυρια αιτια της νοητικής καταπτωσης, και στη συνεχεια της καταρράκωσηςτης υγειας του συγχρονου ανθρωπου.
Η εν γενει νοσηρότητα οδηγει σε μείωση της φυσικής δραστηριότητας και σε αύξηση της παραγωγής των προφλεγμονωδών κυττοκινών.
Σε λιγο χρονο, εχουμε εγκατασταση καχεξίας σε ηλικιωμένους ασθενείς, κατά φαντασιαν και μη Εχουμε τοτε Χαμηλο ποσοστό μυϊκής μάζας και Χαμηλή ταχύτητα βαδίσματος κάτω από 0,8 m/s σε διαδρομή 4m. πραγμα,που θα πρεπει να μας ανησυχήσει.
Η κ α χ ε ξ ί α ειναι ένα πολυπαραγοντικό σύνδρομο με χαρακτηριστικο τη σοβαρή απώλεια βάρους, και ηυξημένο καταβολισμό πρωτεϊνών που οφείλεται σε υποκείμενη νόσο και που αυξάνει τη νοσηρότητα και τη θνησιμότητα .
Η ανορεξία, και η υποθρεψία, συντελούν στην καχεξία ,όπως και η διαταραχή υδατανθράκων, πρωτεϊνών και ο μεταβολισμός των λιπιδίων.
Ας προσεξουμε στο σημειο αυτό, το γεγονός ότι Η συστηματική φλεγμονώδης αντίδραση παίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεση της καχεξίας .
Η συστηματική φλεγμονώδης αντίδραση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό στα χρόνια νοσήματα. Η μειωμένη πρόσληψη θρεπτικών συστατικών, ωστόσο, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παθογένεση της καχεξίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι ενώ όλοι οι υποσιτιζόμενοι δεν είναι καχεκτικοί όλοι οι καχεκτικοί είναι πάντα υποσιτισμένοι.
Η ανορεξία ορίζεται ως η μειωμένη επιθυμία για φαγητό.Σε αντίθεση με νευρική ανορεξία, η δευτεροπαθής ανορεξία δηλαδή αυτή που οφείλεται σε ασθένεια,είναι ένα μάλλον κοινό σύμπτωμα, και συχνά συνοδεύει τα χρόνια νοσήματα.
Η παθογένεια της δευτεροπαθούς ανορεξίας είναι πολύπλοκη και πολυπαραγοντική και πιστεύεται ότι οφείλεται στην αδυναμία του υποθαλάμου να ανταποκριθεί κατάλληλα στα ορεξιογόνα αυτά που αυξάνουν την όρεξη και ανορεξιογόνα αυτά που προκαλούν κορεσμό
Η ανορεξία και η μειωμένη πρόσληψη τροφής συχνά υπο-διαγιγνώσκονται κι αυτό συμβάλλει σημαντικά στη επιδείνωση της καχεξίας, αφού δεν υπάρχει η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση φαρμακολογική ή διατροφική.Επίσης, η ανορεξία έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί ένα ισχυρό προγνωστικό παράγοντα για καρκίνο.
Η όψιμη φάση της καχεξίας είναι ουσιαστικά ανίατη Προ-καχεξία ορίζεται με βάση την παρουσία όλων των παρακάτω κριτηρίων:
Χρόνιο νόσημα Ακούσια απώλεια βάρους 5% του συνήθους σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια των τελευταίων 6 μηνών.
Χρόνια ή περιοδική συστηματική φλεγμονώδης αντίδραση. Ανορεξία ή ανορεξία που οφείλεται σε συμπτώματα νόσου.
Η προ-καχεξία περιλαμβάνει ως εκ τούτου ασθενείς με χρόνια νόσο,μικρή απώλεια βάρους τη χρόνια ή επαναλαμβανόμενη συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση και ανορεξία.
Η φλεγμονή φαίνεται από τα αυξημένα επίπεδα στον ορό των δεικτών φλεγμονής, όπως η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP).
Πρώιμες μεταβολικές αλλαγές μπορεί επίσης να εμφανίζονται στο στάδιο της προ-καχεξίας.
Η ακούσια μείωση της κατανάλωσης φαγητού και η μειωμένη πρόσληψη θρεπτικών συστατικών κάτω από το 70% των αναγκών.Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της καχεξίας είναι η απώλεια του σωματικού βάρους, η οποία προέρχεται τόσο από λιπώδη όσο και άλιπη μάζα.
Η απώλεια μυϊκής μάζας θα πρέπει να θεωρείται το κλινικά σχετικό χαρακτηριστικό της καχεξίας, ανεξάρτητα από την υποκείμενη νόσο.
Η προοδευτική απώλεια σκελετικού μυϊκού ιστού έχει αρνητικές κλινικές συνέπειες στην μυϊκή δύναμη, την αναπνευστική λειτουργία, στη λειτουργική κατάσταση, τον κίνδυνο αναπηρίας και την ποιότητα ζωής.
Η ανισορροπία αναβολικών και καταβολικών αντιδράσεων είναι υπεύθυνη για την επιταχυνόμενη απώλεια μυϊκού ιστού, με την αυξημένη αποικοδόμηση των μυϊκών πρωτεϊνών να παίζει το εξέχοντα ρόλο.
Η γήρανση, η πείνα, ο υποσιτισμός, η κατάκλιση, η παρατεταμένη έλλειψη σωματικής άσκησης συνδέονται επίσηςμε τη σχετική τμηματική ή συστηματική ατροφία της μυϊκή μάζας.
Μαλλον σας στενοχωρησα.
Χαιρετε.
iassis 