ΞΕΚΙΝΑ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

 

 

 

 

 

Και να που φτασαμε στη Μεγαλη Σαρακοστη

Μαθαινουμε να τρωμε  απλα ,καλά, φθηνά, ισορροπημένα φαγητά.

 

 

 

 

 

 

Οι Φακές, ας πούμε, είναι ένα σούπερ τρόφιμο. Μάζι με ρύζι, εχουμε μιαν υπερτροφή που βοηθά στην ισορροπία μας, σε μη αιμικό σίδηρο.

 

 

 

 

Το 20% των γυναικών έχουν έλλειψη σιδήρου, που αποτυπώνεται οδυνηρά στην περίμετρο της μέσης .

Ένα φλιτζάνι φακές μαζί με λίγο ρύζι στον ατμό μας δίνει το 35% των καθημερινών αναγκών σε σίδηρο.

Εννοείται οτι μια σαλάτα απο ενα φύλλο μαρούλι, ένα ακτινιδιο, ένα πορτοκάλι, μισό πράσινο μήλο, 2 καρύδια, και μερικά κράμπερυ, πολλάπλασιάζουν το αποτέλεσμα, δίνοντας μας μια απόλυτα ισορροπημένη διατροφική πρόταση.

Το μονοακόρεστο λάδι, το  θαλασσινο ακατέργαστο αλάτι το καυτερό πιπέρι καγιεν , συμπληρώνουν την εικόνα της ισορροπίας, μαζι με λιγες ελιες.

Σαν πηγή πρωτεϊνης τα θαλασσινα , είναι  μονόδρομος.

 

 

 

 

 

 

Βρισκόμαστε στην κοιλάδα των κλαυθμών της φθοράς,  μοιάσαμε στα ζώα που συναναστρεφόμαστε  ίσοις όροις και τα αποκαλούμε ανερυθρίαστα παιδιά μας..

Τρώμε παράλογα, πίνουμε ανεξέλεγτα θανατηφόρα εν δυνάμει ποτά, και  χρησιμοποιούμε ένα απλό software  την έλξη των φύλλων, που δόθηκε για συγκεκριμένο σκοπό, θυσιάζοντας στο βωμό της απόλαυσης τα πάντα καριέρα, παιδιά, συγγενείς, φιλίες ώς και τη ζωή μας ακόμη.

Σε λιγες μερες εχουμε ξανα την ευκαιρια της περισυλογης, προσευχης συγκεντρωσης.

Ας την εκμεταλευτουμε.

Χαιρετε

 

 

 

 

 

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι επιπτώσεις μιας στεναχώριας είναι έντονες  μετά τα 65-70 χρονια, γιατι ο οργανισμός χάνει την ικανότητα του να παράγει μίαν ορμόνη  η οποία μπορεί να εξουδετερώσει   αυτή την αρνητική επίδραση.

Ετσι οι άνθρωποι πεθαινουν από ενα διαλυμένο ανοσο σύστημα που αδυνατει να καταπολεμησει σοβαρες λοιμώξεις.

 

 

 

 

 

 

Να πουμε δυο λογια για δυο σημαντικες ορμονεςτην Κορτιζόλη και την DHEA

Η αντιβακτηριακή δράση των ουδετερόφιλων σε ανθρωπους που πενθούν , συνηθως ειναι σημαντικά μειωμένη, σε σύγκριση με εναν καθημερινο, κοινο ανθρωπο.Κι αυτο γιατι όσοι πενθούν εχουν  ηυξημένα επίπεδα της ορμόνης του στρες, κορτιζόλης, η οποία  καταστέλλει τη δραστηριότητα των ουδετερόφιλων.

Τη δράση αυτή της κορτιζόλης καταστέλλει μία άλλη ορμόνη η DHEA– S  θειική δεϋδρο-επιανδροστερόνη . Η αλληλεπίδραση των δύο ορμονών είναι που επιτρέπει στο ανοσο σύστημα να λειτουργεί φυσιολογικά, ακόμα και σε περιόδους πένθους.

Ωστόσο, η παραγωγή της DHEA μειώνεται με την ηλικία, σε σημειο που Ένα άτομο ηλικίας 70 ετών, παράγει το 10-20% της ποσότητας της DHEA, που παράγει ένας 30άρης, κι αυτο οφειλεται στο οτι ενας ηλικιωμενος, εχει λιγοτερη χαρα.

Να γιατι  οι ανθρωποι της Εκκλησιας, ακολουθωντας την κληση του Παυλου:

παντοτε Χαιρετε, αδιαλλειπτως Προσευχεσθε, του κακου απεχεσθε…δεν αντιμετωπιζουν προβληματα..

Η έλλειψή της DHEA όμως δίνει την ευκαιρία στην κορτιζόλη να εξουδετερώσει τα ουδετερόφιλα με συνέπεια να καταντα εξαιρετικά επικίνδυνη η μεγάλη στεναχώρια για τους ηλικιωμένους.

Την ίδια ορμονική διαταραχή προκαλεί στους ηλικιωμένους και το κάταγμα του ισχίου, γεγονός που εξηγεί γιατί το 25% των ατόμων ηλικίας άνω των 80 ετών που υφιστανται τη βασανο του καταγματος ισχιου, χάνουν μέσα σε ένα χρόνο τη ζωή τους.

Υπενθυμιζω σ αυτο το σημειο ποσο σημαντικη ειναι δραση των ορμονων στη ζωη ενος ανθρωπου, που παραγνωριζεται, μια κι οι ορμονες μας ενδοκρινεις, παρακρινεις και αυτοκρινεις, ειναι ταπεινες δεν φαινονται.

Μελετηστε την αναρτηση που επισυναπτω. Θα εχετε στοιχεια ωστε να το σκεφτειτε διπλα οταν σας εκνευρισει καποιος.

 

Χαιρετε.

 

 

 

 

 

Πηγή

 

 

ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ..ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σχιζοφρένεια σα να λεμε Σχίσιμο του μυαλού 

Στις αρχές του 20ου αιώνα συνδέθηκε με την άνοια, πλην ομως γρήγορα διαπιστώθηκε ότι πρόκειται για βαριά ψυχωτική διαταραχή. 

 

 

 

 

 

Η λέξη, όχι μόνο τρομάζει, αλλά μας φέρνει εικόνες ακραίες  που μόνο στιγματισμό δηλώνουν.

Η σχιζοφρένεια ανήκει στις ψυχώσεις που δεν παρατηρούμε οργανική εγκεφαλική βλάβη ή ανεπάρκεια. 

Η εικόνα της χαρακτηρίζεται από αλλοίωση της πραγματικότητας   εσωτερικής και εξωτερικής , κάτι που  δεν ειναι  διαχειρισιμο με αποτέλεσμα πολλές φορές το υποκειμενο να συμπεριφέρεται αυτοκαταστροφικά. 

Αυτή η αλλοίωση, που είναι και ο ψυχωτικός πυρήνας της αρρώστειας, δημιουργεί μια αποδιοργανωμένη σκέψη, στην αντίληψη, στο συναίσθημα και στη συμπεριφορά

Πιο αναλυτικά, η διαταραχή στην σκέψη, εκφράζεται με ιδέες  παραληρηματικές , σύμπτωμα πολύ κοινό στη σχιζοφρένεια. 

Ιδέες ελέγχου της σκέψης από τρίτους, καταδίωξης ή μεγαλείου κατι πολύ συχνο στην σχιζοφρένεια. Ομως, παρατηρούνται και νεολεκτισμοί, ηχολαλίες και εμμονές.

Ακούω φωνές. 

Πόσο συχνά χρησιμοποιούμε ακόμα και ως αστεϊσμό αυτή την έκφραση;

Στη σχιζοφρένεια είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα διαταραχής στην αντίληψη του ατόμου. 

Οι φωνές προέρχονται  μέσα από το κεφάλι ή από έξω. 

 

 

 

 

 

 

 

Μπορεί να είναι ακόμα και μορφή διαλόγου ή  εντολων στο άτομο. 

Οι τελευταίες αυτές είναι και πιο επικίνδυνες, με την έννοια ότι μπορεί να το διατάξουν  να κάνει κακό στον εαυτό του.

Επίσης, στη σχιζοφρένεια υπάρχει ένα φτωχό ή αλλιώς επίπεδο συναίσθημα ή περιπτώσεις που είναι έντονα τα εκφραστικά συμπτώματα όπως το ανόητο γέλιο ή ένα πρόσωπο ακίνητο και άκαμπτο σαν μάσκα.

Όλοι μας έχουμε ένα αίσθημα προσωπικών ορίων και ατομικότητας στοιχείο που απουσιάζει στην σχιζοφρένεια.

Συχνά, το άτομο με σχιζοφρένεια αδυνατεί να ακολουθήσει μια πορεία με λογική σειρά στην καθημερινότητα ή παρουσιάζει μια έντονη αμφιθυμία και αδυναμία επιλογής ανάμεσα σε απλές καθημερινές εναλλακτικές δράσεις.

Όλα αυτά τα στοιχεία εύλογα σηματοδοτούν μια δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις αφού το άτομο απομονώνεται από τον περίγυρό του μη συμμετέχοντας σε ερεθίσματα ή κοινές ενασχολήσεις.

 

 

 

 

 

Εμφάνιση και Πορεία

 

Συνήθως εμφανίζεται στην εφηβεία ή στην αρχή της ενηλικίωσης , χωρίς να αποκλείουμε και την όψιμη έναρξη στην ώριμη ηλικία μετά τα 45 .

Ανεξάρτητα από την ηλικία έναρξης, όλοι οι σχιζοφρενικοί παρουσιάζουν αυτό που ονομάζουμε ενεργή φάση που μπορεί να διαρκέσει από λίγες μέρες ή και εβδομάδες.  

Σ αυτή την φάση υπάρχει έντονη αποδιοργάνωση με ψυχωτικά συμπτώματα, όπως ψευδαισθήσεις, παραληρηματικές ιδέες, παράλογες σκέψεις και έντονες ακουστικές ψευδαισθήσεις. 

Αυτή η εικόνα είναι βασικό στοιχείο για τη διάγνωση της διαταραχής και πρέπει να διαρκεί για τουλάχιστον μια εβδομάδα.

Τύποι σχιζοφρένειας

 

 

 

 

Η σχιζοφρένεια καλύπτει ένα ευρύ φάσμα κλινικών καταστάσεων με διαφορές στην συμπτωματολογία, στην πορεία και στην πρόγνωση της ασθένειας. 

Για αυτό τον λόγο διαφέρει και το σύστημα ταξινόμησης της.

Υπάρχουν :

ο παρανοικός τύπος,

ο κατατονικός,

ο αποδιοργανωμένος,

ο αδιαφοροποίητος

ο υπολειμματικός.

Όλοι αυτοί οι τύποι σχιζοφρένειας έχουν διαφορετική συμπτωματολογία και διαφορετική κλινική εικόνα του σχιζοφρενικού ασθενή.

Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι οι πράξεις βίας είναι συχνές και παρουσιάζουν έντονο δημόσιο ενδιαφέρον. 

Παράλληλα όμως πολύ συνηθισμένες είναι και οι απόπειρες αυτοκτονίας λόγω της τρομακτικής εμπειρίας της ψύχωσης που βιώνει το άτομο και της κατάθλιψης που εμφανίζεται ως συνοδό σύμπτωμα στην πορεία της διαταραχής.

Τα αντιψυχωσικά φάρμακα  βρίσκονται στην κορυφή της θεραπευτικής προσέγγισης γιατί έχουν κατασταλτική και αντιψυχωσική δράση. 

Εύλογο και επιθυμητό είναι ο σχιζοφρενικός  να γίνει λειτουργικός και πρωταρχική φροντίδα, να μην απομονωθεί από το κοινωνικό περιβάλλον. 

Εκεί εστιάζει η κοινωνική παρέμβαση των θεραπευτών, που είναι δύσκολο έργο και πολλές φορές μη εφικτό.

Η υποστηρικτική ψυχοθεραπεία, ατομική ή ομαδική, θεωρείται σήμερα ο κατάλληλος τρόπος υποστήριξης. 

Ο θεραπευτής, ουσιαστικά, βοηθά τον ασθενή να κατανοήσει, όσο γίνεται, την πραγματικότητα της αρρώστειας και τις δυσκολίες που αυτή συνεπάγεται. 

Βοηθά τον σχιζοφρενικό ασθενή να επικεντρωθεί στο εδώ και  τώρα, εξηγεί με αναλυτικό τρόπο το τι σημαίνει η σχιζοφρένεια και τα συμπτώματά της, ώστε ο ασθενής να είναι παρών και να μην κατακλύζεται από το άγχος αποδιοργάνωσης. 

Η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων είναι πολύ σημαντική στους σχιζοφρενικούς ασθενείς. 

Τους βοηθά να έχουν καλύτερη διαπροσωπική επικοινωνία, καλύτερη φροντίδα στον εαυτό τους, και φυσικά η οικογενειακή υποστήριξη, συμπληρώνει την θεραπευτική παρέμβαση. 

Η οικογένεια εκπαιδεύεται, θα λέγαμε, να αναγνωρίζει τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας και να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία τις συνέπειές της.

Το συμπέρασμα που απορρέει από την δυσκολία της φύσης της σχιζοφρένειας, είναι η προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε όλοι ώστε να μην παγιώσουμε μέσα μας αλλά και στην εξωτερική μας διαχείριση, την εικόνα του σχιζοφρενικού. 

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία στις κλινικές εικόνες και την συμπτωματολογία των σχιζοφρενικών ατόμων. 

Όμως, πρέπει πάντα να έχουμε στο μυαλό μας, ότι είναι άρρωστοι ψυχικά και όχι «λεπροί» που θα πρέπει να απομονωθούν και να αποκλειστούν από την κοινωνία 

Με αυτά, το άτομο δεν θεραπεύεται. Αυτό που επιτυγχάνουν όμως, είναι να ελλαττώνουν σε σημαντικό βαθμό το άγχος και τις παραληρηματικές ιδέες και τα υπόλοιπα συμπτώματα που βασανίζουν και τον ασθενή αλλά και το περιβάλλον του. 

 

 

 

 

 

Τελικα θυμομασθε πως ολοι, αλλος λιγο αλλος πολυ, ειμαστε σχιζοφρενεις.

Την πραγματικη Θεραπεια μονον η  Εκκλησια, που ειναι και το πραγματικο Θεραπευτηριο, μπορει να δωσει.

Ας το σκεφθουμε λιγο.

 

 Χαιρετε

 

 

 

 

 

 

 

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ολοι, πλην της ιδίας, γνωρίζαν  ότι ήταν καταδικασμένη από τους γιατρούς να πεθάνει.

Στο νοσοκομείο καρκινοπαθών του Λονδίνου είχαν ήδη  σταματήσειτη θεραπεία της με ακτινοβολίες, γιατί όλα έδειχναν ανώφελα.

Οι ιστοί δεν συγκρατούσαν τα διαβρωμένα από τον καρκίνο σπλάχνα της και πολλά άλλα.

Εκεινος με παρακάλεσε να προσευχηθώ μαζί του για τη θεραπεία της. Ζήτησε από το Θεό θαύμα.

Εμεινα κοντά στο κρεβάτι της περισσότερο από δύο ώρες.Προσευχηθήκαμε, μιλήσαμε, συζητήσαμε την κοινώνησα.Γύρισα στο μοναστήρι και την επόμενη ημέρα έλαβα γράμμα από τον Α. ότι οι γιατροί εξέτασαν την Μ. και αποφάσισαν να συνεχίσουν τη θεραπεία με τις ακτινοβολίες.

Η κατάστασή της και πνευματικά και σωματικά είχε βελτιωθεί αισθητά.Ο Α.δεν της είπε ότι είχε καρκίνο ότι θεραπεύτηκε με θαύμα..ότι δεν είχε τίποτε το φοβερό

 

 

 

 

 

 

Το Αποτέλεσμα Ήταν Να Γίνει Το Θαυμα Χωρίς Καμία Ριζική Μεταβολή Στην Πνευματική Τους Ζωή.

Ουτε Αυτη Ουτε Ο Α. Με Καταλαβαν.

 

 

 

 

 

 

 

Δεν θέλω να προβώ σε ανάλυση της ζωής του Α. και της Μ. θεωρούσα όμως πάντοτε τον Α. προικισμένο  με πλούσια πνευματικά χαρίσματα και μου προκαλούσε πάντοτε βαθιά οδύνη το γεγονός ότι δεν κατάλαβε την κλήση του θεού.

Η Μ. βρισκόταν κάτω από την επίδρασή του. Εγώ βέβαια περίμενα από εκείνον κυρίως να κατανοήσει  ότι

Η Παγκοσμιότητα Του Χριστού Είναι Μοναδική Έζησαν Τη Χάρη Του Βαπτίσματος Για μένα αποτελούσε φυσιολογική συνέπεια  η εκ νέου επιδείνωση της υγείας της Μ. και μου ήταν πια απίστευτα βαρύ να παρακαλέσω εκ νέου τον θεό, γιατί η πρώτη μου ελπίδα διαψεύστηκε αυτοί δεν άλλαξαν, δεν ανακαινίστηκαν. 

 

 

 

 

 

 

 

Η Προσευχή Για Τους Αρρώστους, Για ΤηνΊασή  Τους Με Την Άνωθεν Δύναμη, Η Θαυματουργία, Είναι Δυνατή Μόνο Με Την Υπόσχεση Της Μετανοιας, Δηλαδή Της Ριζικής Αλλαγής Όλης Της Ζωής Τους,Ώστε Η Δόξα Του Θεού Να Βρει Χώρο Μέσα Τους Και Όλη Η Μετέπειτα Ζωή Τους Να Συνεχισθεί Πλέον Στο Επίπεδο Της Θείας Δόξης.

Εγραψα στον Α. ότι, όσο βαριά και αν είναι η θλίψη του, αυτό του δόθηκε να ζήσει με την Μ… Από την απάντησή του βλέπω ότι τα λόγια μου δεν βρήκαν απήχηση στην ψυχή του. Ολο το γράμμα του είναι πένθος ψυχικό, για να μην πω σαρκικό. Θα ήθελα, να τον δω να ανορθώνεται σε όλο το ύψος του, πραγματικά συνετισμένο από την πείρα ενώ αυτός κάνει λόγο για αυτοκτονία εκφράζοντας έτσι τη διάθεση να επιταχύνει την έξοδό του από αυτόν τον κόσμο.

Βέβαια πάλι θα του γράψω, αλλά δεν έχω πια στην ψυχή μου την ίδια έμπνευση  που είχα μόλις πριν από λίγο καιρό·δεν υπάρχει ελπίδα πως θέλει να ανορθωθεί. 

Mε γυναικείο σχεδόν τρόπο καλλιεργεί τη θλίψη του. Θα είναι άραγε ωφέλιμο να του μιλήσει κανείς  γι’ αυτό απότομα, απερίφραστα, αποφασιστικά; 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν είμαι βέβαιος γι’ αυτό εν μέρει σιωπώ…Ασκώντας το διακόνημα του πνευματικού, άρχισα να βλέπω καθαρότερα πόσο προσεκτικός είναι ο Κύριος, πόσο ευγενής απευθύνεται σε μας ως προς ίσους Του :

Το  εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού , το κατανοώ ως εξής:

Κάθε άνθρωπος, που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο Μας Εμποδίζει Να Ακολουθήσουμε Τον Θεό, Είναι Εχθρός Μας κατά το μέτρο που μας παρεμποδίζει αναμφισβήτητα όμως η πιο δύσκολη κατάσταση παρουσιάζεται κυρίως με τους πλέον οικείους.

Ο θάνατος πάντα υπήρξε ένα τεράστιο αίνιγμα για τον άνθρωπο.

Ο,τι κι αν έλεγε, ό,τι κι αν έκανε, ο θάνατος ήταν κάτι πάνω απ τις δυνάμεις  του.

Ισως αν ψάχναμε, κάτι να βρίσκαμε που να μπορούσε να ρίξει φώς, όμως η πραγματική αιτία, δεν θα απαντηθεί, παρά στον ίδιο, την ώρα της Κρίσης.

 

 

 

 

 

 

 

Ομως γιατί ζητούμε το θαύμα; Μήπως η Θαυματουργία, Είναι Δυνατή Μόνο Με Την Υπόσχεση Της Μετανοιας ; Δηλαδή Της Ριζικής Αλλαγής Όλης Της Ζωής Του ασθενούς, που ζητά τη βοήθεια του Θεού, ωστε Η Δόξα Του Θεού Να Βρει Χώρο Μέσα Του, Και Όλη Η Μετέπειτα Ζωή Του Να Συνεχισθεί σ αυτο το Επίπεδο.

Αλλιώτικα, τί νοημα έχει να συνεχίζει να ζεί κανεις οπως πρώτα, απλά βιολογικά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τώρα, ο Χριστός οταν θέλει να ξυπνήσει κάποιον, του δίνει ένα σημείο. Ανώδυνο αρχικά,  όμως αυτά τα ανώδυνα σημεία, δεν τα καταλαβαίνουμε .Πόσες φορές λέμε πως σωθήκαμε απο καθαρή τύχη ( ; )  Κι ύστερα πάλι τα ίδια μέχρι να χτυπήσει η συμφορά Τότε κάπως συνερχόμαστε Τρέχουμε δεξιά κι αριστερά με τον φίλο του φίλου  καλο γιατρό και ζητάμε εναγώνια την σωτηρία που άλλοτε έρχεται, άλλοτε όχι όμως κάποια στιγμή έρχεται το τέλος κι οι φίλοι αποχαιρετώντας το νεκρό προς στιγμήν σκέπτονται που να βρίσκεται ο φίλος τους αλλά στο καφεδάκι μετά, επανακάμπτουν  όλοι στην τρέχουσα πολιτική και οικονομική αθλιότητα

Είναι ανηφόρα ο δρόμος της σωτηρίας,  και κανείς μας δεν αγαπά τις δυσκολίες .

Να που ξαναρχισε η ανακουφιστικη βροχη.Ποσες παρομοιες ιστοριες Ποσοι συνανθρωποι βασανιζονται απο μιαν υπερφιαλη εγωϊστικη συμπραξη στο χωρο του επιστητου. 

Και να ειναι τοσο απλα τα πραγματα Και να ειναι τοσο δυσκολο να γονατισεις μπροστα Του, μ ενα Κυριε ελεησον με…

Χαιρετε..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ…ΕΩΣ ΚΑΙΡΟΥ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το Αλτσχάϊμερ η πιό κοινη μορφή άνοιας, αλλάζει τη δομή του εγκεφάλου, σκοτώνει κατα εκατομμυρια  τα κυτταρα του.

Η ακετυλοχολίνη παιζει πρωταγωνιστικο ρολο στην καταστροφη. Ενα απ τα πολλά ένζυμα, που περιδιαβάζουν τα εγκεφαλικά κύτταρα, η ακετυλοχολινε-στεραση, καταστρέφει τον νευροδιαβιβαστή ακετυλοχολίνη.

Σταδιακα δε διακοπτει την επικοινωνία των εγκεφαλικών κυτταρων με αποτέλεσμα, την τραγική αλλαγή της συμπεριφοράς .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν υπαρχει ιασις .Τα αντιψυχωσικά που χορηγούνται ως κατευναστικά σε ανοϊκούς ιδρυματικούς ,που τους εγκαταλείπουν οι δικοί τους, σκοτώνουν το μεγαλύτερο αριθμό απ αυτούς, ενω βοηθούν μολις ένα 20% εκείνων που τα παίρνουν πολύ λιγότερο δηλαδη απο ένα εικονικό φάρμακο, που φτάνει το 30%

Με την πάροδο του χρόνου και της ηλικίας μας, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να έχουμε πρόσβαση στο ¨αρχειακό¨ υλικο μας, πραγμα που σημαινει οτι βγαινουμε απ καθημερινοτητα.

Η ανοια, μας περναει τρανζιτο, στην αιθουσα αναμονης.

Εκει πεταμε καθε αχρηστο απ τη ψυχη μας, εως οτου αναγκαστικα πλεον καθαρισμενοι, εγκαταλειπουμε

τον ¨καμπυλωμενο¨χρονο του παροντος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καί τή υπερβολή των αποκαλύψεων  ινα μη υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τή σαρκί, άγγελος σατάν, ίνα με κολαφίζη Υπέρ τούτου, τρίς τον Κύριον παρεκάλεσα, ίνα αποστή απ’ εμού·  και είρηκέ μοι·Αρκεί Σοι Η Χάρις Μου· Η Γάρ Δύναμίς Μου Εν Ασθενεία Τελειούται. ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου, ίνα επισκηνώση επ’ εμέ η δύναμις τού Χριστού.

Πώς συνδυάζονται τα προηγούμενα με την διαχρονική ρήση του Μεγάλου Παύλου.

Πόσες ταλαιπωρίες, και κόπους θα μπορούσαμε να γλυτώσουμε, αν καταλαβαίναμε το μεγαλείο των λόγων του Αποστόλου, και δεν αναγκάζαμε τον Χριστό να μας εντάξει σε ταχύρυθμα τμήματα εκπαίδευσης .

Χαίρετε.

 

 

 

 

 

ΘΕΟΣ ΠΙΣΤΗ..ΚΙ Ο ΔΗΜΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Περπατωντας  συναντησα τον Δημο. Ο Δημος ειναι επεμβατικος καρδιολογος Καθημερινα περπατα μιση ωρα . Τον συναντω καποιες φορες στο Αλσος. Ηταν προβληματισμενος. Πιστεύεις στον Θεό; Με ρωτησε χωρις αλλη κουβεντα. Βεβαίως Δημο, το ξερεις αλλωστε . Είναι καλός ο Θεός;Φυσικά Δημο.Είναι ο Θεός παντοδύναμος;Εννοειται Δημο.Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σ Αυτόν. Η ιατρικη μας δεν τα καταφερε .Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι;

 

 

 

 

Να το παμε απ την αρχη. Είναι καλός ο Θεός;Ναι..Είναι καλός ο διάβολος; Όχι.. Ποιος δημιούργησε τον διάβολο; ο Θεός, σαν άγγελο φωτός αρχικά..Σωστά.Πες μου τωρα υπάρχει το κακό σ’ αυτόν τον κόσμο; Ναι.Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι;Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά; Ναι.Άρα ποιος δημιούργησε το κακό; Ο άνθρωπος, που αποξενωμένος απο τον Θεό στράφηκε στο περιβάλλον και στον συνάνθρωπό.

 

 

 

 

 

 

 

 

Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Εσυ τι λες; Εγώ έχω την πίστη μου, ακούω και μελετώ,όπως και σέβομαι  την επιστήμη και κάθε άλλη γνώμη.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ρε Δημο  να σε ρωτήσω κάτι ; Σαν γιατρος ξερεις την  θερμότητα, τον πυρετο οπως κι αυτο που λεμε κρύο;

Κι ομως κρυο  Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, υψηλο πυρετο , δεκατα ή καθόλου θερμότητα. Προσεξε τωρα δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο.Ακομα κι αν πάμε στούς 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα και δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω.Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο.

Είναι μόνο μια λέξη , που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε  την απουσία θερμότητας.Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο, κι αυτο γιατι η θερμότητα είναι ενέργεια.Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας,είναι απλά η απουσία της.

 

 

 

 

 

 

 

Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι . Σωστα ; Λάθος

Το ¨σκοτάδι¨ είναι η απουσία του φωτος. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως,εκτυφλωτικό φως.Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα .

Αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι Δημο;Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει.Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο. 

 

 

 

 

 

 

Δημο προσεξε, Η Φιλοσοφική Σκέψη που χρησιμοποιουμε Είναι ΕλαττωματικήΤο να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι Ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής  Είναι απλά η απουσία της.

 

 

 

 

 

 

 

Ο σύνδεσμος Δημο, μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η πιστη .Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά και ενδιαφέροντα.

Χριστος Ανεστη , Δημο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΕΞ ΑΠΑΛΩΝ ΟΝΥΧΩΝ ;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σημερα Ζούμε μόνοι 

Ο μοναδικός σκοπός της ζωής μας να εργαζόμαστε. 

Τα παιδιά μας,  θυσιάζουν την παιδική τους ηλικία για να αποκτήσουν εφόδια και καθώς μεγαλώνουν, μαθαίνουν ότι ο μόνος αξιόλογος στόχος, στον οποίο πρέπει να προσανατολίζονται, είναι η επιλογή του επαγγέλματος που θα ακολουθήσουν.

 

Εργαζόμαστε , για να μπορούμε να αγοράζουμε τα πράγματα που θα μας κάνουν να νιώσουμε όμορφα 

 

Αντί για οικογένεια, συνάπτουμε προσωρινές ερωτικές σχέσεις με συντρόφους τους οποίους επιλέγουμε κάθε φορά επειδή περνάμε καλά μαζί τους, αλλά αποφεύγουμε τη μόνιμη δέσμευση και απλώς, όταν βαρεθούμε, διαλύουμε τη συγκεκριμένη σχέση και προχωράμε στην επόμενη παραμένοντας φίλοι με τους ή τις πρώην συντρόφους μας.

 

Ακόμη κι αν έχουμε κάνει το βήμα να παντρευτούμε, κατά πάσα πιθανότητα κι αυτό είναι προσωρινό Ακολουθεί το διαζύγιο, γιατί ποιο λόγο έχεις να παραμένεις σε έναν γάμο

στον οποίο δεν περνάς καλά;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Έχω και παιδιά; Κανένα πρόβλημα. Όμορφα και πολιτισμένα, ο ένας γονιός αναλαμβάνει την κηδεμονία και ζει μαζί τους  κατά κανόνα η μητέρα  και ο άλλος τα συναντάει και περνά χρόνο μαζί τους κατά διαστήματα. 

Αλλά μπορεί να είναι καλός γονιός συμμετέχοντας με διάφορους τρόπους στη ζωή και στις ανάγκες τους.

 

Γενικά, η μόνη οικογενειακή σχέση που μετράει είναι η σχέση μητέρας και ανήλικου παιδιού, συνήθως ενός μόνο παιδιού. 

Ο πατέρας φαίνεται ολοένα και περισσότερο περιττός, σε έναν κόσμο όπου οι γάμοι δεν διαρκούν πολύ και θεωρείται φυσικό οι ερωτικές σχέσεις να μην είναι μόνιμες  δηλαδή να μη βασίζονται στην αγάπη

 

Αυτή η σχέση μητέρας και παιδιού είναι και σχέση καταναλωτική:  το μικρό παιδί είναι ο καλύτερος καταναλωτής και οι γονείς του δύσκολα θα του αντισταθούν και θα του αρνηθούν οτιδήποτε, ακόμη και μια άκρως εθιστική συσκευή, όπως ένα τάμπλετ ή ένα έξυπνο κινητό παρότι ξέρουν ότι μετά από αυτό πιθανόν θα έχουν ένα εθισμένο παιδί.

 

Αντίδοτο στη μοναξιά μας είναι οι φίλοι μας. Ένας δύο είναι κολλητοί μας  αλλά εκατοντάδες είναι φίλοι μας ή ακόλουθοί μας στο Facebook και τις άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ώστε από την πρώιμη εφηβική ηλικία χιλιάδες αγόρια και κορίτσια σχεδόν έχουν κέντρο της ζωής τους αυτές τις σελίδες.

 

Όλα αυτά είναι φυσικά, αναπόφευκτα και πορευόμαστε κάπως έτσι προς ένα σκοτεινό ή φωτεινό; μέλλον. Πάντως δεν έχουμε παράπονο, γιατί είμαστε απελευθερωμένοι από τη θρησκεία, απλώς πιστεύουμε στο σύμπαν, στα ζώδια, στο φενγκ σούι, και κάνουμε γιόγκα δηλ. τη μέθοδο ένωσης των ινδουιστών με τους ειδωλολατρικούς θεούς τους για να αποκτήσουμε σοφία, αυτογνωσία και ευεξία…

 

Το σύνθημα ο εαυτός σου είναι ό,τι πολυτιμότερο έχεις, που ακούγαμε προ μηνών σε κάποια διαφήμιση. Δηλαδή δεν έχεις τίποτε πολυτιμότερο από τον εαυτό σου  θλιβερή μοναξιά. 

Ούτε τα παιδιά σου είναι πολυτιμότερα από τον εαυτό σου, ούτε ο/η σύζυγός σου, ούτε οι γονείς σου αν έχετε σχέσεις, ούτε φυσικά η πατρίδα σου ή ο Θεός σου. 

Μάλιστα το τελευταίο, αν ισχύει, θεωρείται και επικίνδυνο, γιατί ξεχνάμε ότι ο δικός μας Θεός είναι ο Χριστός, ο Θεός του αγώνα για την κατάκτηση της καλοσύνης, της συγχώρησης και της αγάπης προς τον πλησίον.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο άλλος άνθρωπος για μας είναι αντικείμενο που το χρησιμοποιούμε: είτε τον χρησιμοποιούμε ως πελάτη, είτε χρησιμοποιούμε το σώμα του για σεξ, είτε τον χρησιμοποιούμε ως διαδικτυακό φίλο  

Και χρησιμοποιούμε και το δικό μας σώμα απλώς σαν εργαλείο για απολαύσεις απολαύσεις καταχρήσεων, πειραματισμούς στη διαμόρφωσή του, σεξουαλική ηδονή . 

Και, όταν πεθάνουμε, ας το κάψουμε κι ας σκορπίσουμε την τέφρα του στη μητέρα φύση… 

Τι άλλη αξία έχει άλλωστε;

 

 

 

 

 

 

 

 

Το εκπαιδευτικό σύστημα που διαμορφώνει τέτοιους ανθρώπους μοναχικούς, χωρίς οικογένεια, εθισμένους σε διάφορες συμπεριφορές, μόνον εργαζόμενους και καταναλωτές θεωρεί απαραίτητο μάθημα γι’ αυτούς τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση όχι μόνον από το γυμνάσιο, αλλά και από το δημοτικό, ή από το νηπιαγωγείο.

Τα νήπια, κατά τη φιλοσοφία αυτή, πρέπει να μάθουν για το σεξ. Εξάλλου, αν δεν τους το μάθει το σχολείο, μέσω ειδικών, θα το αναζητήσουν μόνα τους καθώς θα μπαίνουν στην εφηβεία, ή και νωρίτερα, ψάχνοντας πληροφορίες στον επικίνδυνο και σκοτεινό κόσμο του διαδικτύου.

 

Το να υποστηρίξουμε ότι τα μικρά παιδιά δεν έχουν καμιά δουλειά με το διαδίκτυο χωρίς επίβλεψη των γονιών τους ισοδυναμεί με προδοσία του νέου ιδανικού, που είναι η εξέλιξη. 

Εξάλλου τα παιδιά από νωρίς έχουν δική τους συσκευή, τάμπλετ ή κινητό, με πρόσβαση στο διαδίκτυο. 

Ότι είναι περίπου εγκληματικό κάτι τέτοιο και θα έπρεπε να καταπολεμηθεί όπως καταπολεμείται ο εθισμός στο αλκοόλ ή στα ναρκωτικά, ούτε κι αυτό επιτρέπεται να το πούμε, γιατί πάλι αμαρτάνουμε ενάντια στην εξέλιξη. 

Δηλαδή ενάντια στις εταιρίες που θησαυρίζουν από τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιπλέον υποστηρίζεται ότι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση θα προστατεύσει το παιδί από την κακοποίηση, αυτουργός της οποίας δηλαδή θύτης, ένοχος μπορεί να είναι ο ίδιος ο πατέρας του, ο δάσκαλός του, ο προπονητής του ή ο τρέχων  σύντροφος της μητέρας του… 

Σε έναν πολιτισμό καταναλωτισμού, που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη διαφήμιση του σεξ, οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει κακό σε οποιονδήποτε αφού το σύστημα δεν επιτρέπει να κυκλοφορήσουν μηνύματα αυτοσυγκράτησης εγκράτεια λέγεται στην παράδοσή μας. 

Όμως δεν είναι απαραίτητη η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση για να καλλιεργηθεί ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας των παιδιών.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Προσωπικά, έρχομαι από έναν άλλο πολιτισμό. Είμαι από τους τελευταίους; Δεν ξέρω. Πάντως είμαστε αρκετοί, ευτυχώς. Ζούμε ανάμεσά σας, αν και μερικές φορές μας αντιμετωπίζουν ρατσιστικά και περιφρονητικά…

 

Στον πολιτισμό αυτόν, που είναι ο πολιτισμός των προγόνων μας εδώ και αιώνες, το σημαντικότερο που μπορείς να αποκτήσεις στη ζωή σου είναι μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια, κατά προτίμησιν μάλιστα πολυμελής  με όσα παιδιά μας στείλει ο Θεός θα τα μεγαλώσουμε, δεν θα στερηθούν τίποτε από όσα πραγματικά έχουν σημασία, αλλά μέλη της οικογένειάς μας είναι και ο παππούς και η γιαγιά και τ’ αδέρφια μας, τα ξαδέρφια μας και όλοι οι συγγενείς μας, ακόμη και οι πιο μακρινοί.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σ’ αυτόν τον πολιτισμό, ο άνθρωπος προστατεύει και διαφυλάσσει το σώμα του αγνό και το προσφέρει στον αγαπημένο ή στην αγαπημένη του, με τον οποίο συνάπτει γάμο, μόνιμο, ευλογημένο από τον Θεό μέσα στην εκκλησία, όπου

οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω

 

Δεν είναι πια δύο, αλλά ένα σώμα. Εκείνο λοιπόν που ένωσε ο Θεός, να μην το χωρίσει κάποιος άνθρωπος, λόγια του Ιησού Χριστού στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφ. 19, στίχος 6. 

Ο γάμος αυτός είναι σαν ένα γερό πλοίο, που αντέχει τις φουρτούνες, προστατεύει τα παιδιά του και αποβλέπει σε ένα μέλλον με το ζευγάρι ενωμένο και αγαπημένο παρά τα κατά καιρούς σύννεφα μέχρι τα γεράματά του.

 

Φυσικά χρειάζεται αγώνας για ένα τέτοιο κατόρθωμα και σ’ αυτόν τον αγώνα υπάρχουν και εμπόδια όπως οι αδυναμίες και ο εγωισμός, υπάρχουν και κακόβουλοι άνθρωποι που το υποσκάπτουν κάποιες πεθερές  και άλλοι δηλητηριώδεις κοντινοί – τοξικοί λέγονται σήμερα, υπάρχουν όμως και εφόδια η αγάπη, πάνω απ’ όλα, που φέρνει την υποχώρηση του εγωισμού, την κατανόηση και τη συγχώρηση – που πρέπει να είναι αμοιβαία, υπάρχουν και ειδικοί, με κυριότερο, στον πολιτισμό μας, τον πνευματικό του ζευγαριού, δηλαδή τον ιερέα εξομολόγο του, που μπορεί να είναι κι αυτός χρόνια παντρεμένος, ενδεχομένως πολύτεκνος και με πείρα χιλιάδων εξομολογήσεων, καθώς και με τη διαχρονική σοφία του Ευαγγελίου και των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας στη φαρέτρα του 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δεν είναι ξεπερασμένα αυτά, απλώς ανήκουν σε ένα διαφορετικό πολιτισμικό μοντέλο από αυτό που κυριαρχεί στην εποχή μας. 

Για να καταλάβετε, σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν τη σοφία των ιθαγενών της Αμερικής ή των βουδιστών του Θιβέτ  και αντλούν αξίες από πολιτισμούς άλλων εποχών. 

Ε λοιπόν, έναν τέτοιο πολιτισμό διαθέτουμε κι εμείς. Και είναι πολιτισμός γεμάτος σοφία και αυτογνωσία, ένας πολιτισμός σχέσεων, που ισχυρίζομαι πως, αν μη τι άλλο, δεν είναι συνετό να τον απορρίψουμε με περιφρόνηση. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ το διεθνές πολιτικό και κοινωνικό σύστημα επιμένει ότι το παιδί πρέπει να διδάσκεται σεξουαλική αγωγή από το νηπιαγωγείο, κανείς υπουργός Παιδείας  δεν έχει προτείνει να ενταχθεί στα σχολεία ένα μάθημα οικογενειακής αγωγής.

Δηλαδή ένα μάθημα, στο οποίο το παιδί, από μικρή ηλικία, με μοντέρνο τρόπο  θα μαθαίνει να αγαπά τους γονείς του, να τους σέβεται, να τους βοηθάει αναλόγως της ηλικίας του και φυσικά να τους υπακούει.

Θα μαθαίνει να αγαπά, να σέβεται και να υπακούει τους δασκάλους του, να σέβεται τους μεγαλύτερους, να βοηθάει τους ηλικιωμένους και όχι να περιμένει να δει αν θα το σεβαστούν όλοι οι παραπάνω, για να κρίνει μετά αν αξίζουν τον δικό του σεβασμό.

 

Θα μαθαίνει να αγαπά τ’ αδέρφια του, να προστατεύει τα μικρότερα και να βασίζεται στα μεγαλύτερα.

Να είναι ευγενικό, να μιλάει όμορφα και όχι χυδαία, να ακούει όμορφα τραγούδια και να παίζει όμορφα παιχνίδια, που μπορεί να έχουν και ηρωικό στοιχείο, αλλά δεν θα έχουν βία, χυδαιότητα, παράνοια και σκοτάδι.

 

Θα μαθαίνει επίσης να σέβεται το άλλο φύλο, να αγαπάει αληθινά, να συμπεριφέρεται με τρυφερότητα, καλοσύνη, κατανόηση και συγχωρητικότητα στο μελλοντικό του ταίρι αλλά και στα παιδιά που πιθανόν θα αποχτήσουν και θα είναι ο ευλογημένος καρπός της αγάπης τους.

 

Ρομαντικά πράγματα, σε μια χυδαία εποχή. Κι όμως  αυτά αποζητά στην πραγματικότητα ο άνθρωπος για να μην υποφέρει μέσα στη μοναξιά και τη μιζέρια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η μαρτυρία της Carol Everett

 

Και μια ανατριχιαστική μαρτυρία, την οποία κάποιοι υπέρμαχοι της σεξουαλικής αγωγής θα συκοφαντήσουν και θα προσπαθήσουν να αποδομήσουν.

 

Διαβάζουμε ότι στις προηγμένες χώρες, όπου  νήπια, παιδιά και  έφηβοι όλων των τάξεων διδάσκονται σεξουαλική αγωγή, έχουν σημειωθεί οι λιγότερες εγκυμοσύνες στην εφηβεία, γιατί οι έφηβοι μαθαίνουν πλέον να κάνουν ασφαλές σεξ

Φυσικά κανείς δεν τολμά να πει ότι δεν έχουν καμία δουλειά οι έφηβοι να προχωρούν σε σεξουαλικές πράξεις.

Ότι καλύτερα να προσανατολίζονται στη δημιουργία οικογένειας σε σχετικά νεαρή ηλικία  και όχι όταν θα έχουν εξαντληθεί σωματικά και ψυχικά και θα έχουν χρησιμοποιήσει  το σώμα τους και το σώμα άλλων ανθρώπων ως σεξουαλικό αντικείμενο μίας χρήσης ή πολλαπλών χρήσεων. 

Όποιος τολμήσει να πει κάτι τέτοιο, στοχοποιείται και περιθωριοποιείται αυτόματα σαν εγκληματίας. Δεν του επιτρέπεται καν να έχει άποψη.

 

 

 

 

 

 

 

Η Carol Everett ήταν ιδιοκτήτρια δύο κλινικών αμβλώσεων στην περιοχή Ντάλλας – Φορτ Γουόρθ του Τέξας, και διευθύντρια τεσσάρων αντίστοιχων κλινικών. 

Στη συνέχεια, συνειδητοποιώντας τι κάνει, εγκατέλειψε αυτόν τον κλάδο και μετατράπηκε σε υπέρμαχο των αγέννητων παιδιών και των μητέρων που επιθυμούν να κρατήσουν τα παιδιά τους. 

Η μαρτυρία της  είναι η εξής:

 

Πουλούσα αμβλώσεις. 

Πώς το έκανα αυτό; 

Ο τρόπος λέγεται Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση. 

Οι κλινικές που ασχολούνται με τις αμβλώσεις φτιάχνουν με προσοχή ένα πρόγραμμα σεξουαλικής εκπαίδευσης, που ενθαρρύνει τους νεαρούς μαθητές να έχουν σεξουαλική δραστηριότητα, καθιστώντας τους ευάλωτους στην εγκυμοσύνη και τις εκτρώσεις, ώστε οι κλινικές να κερδίζουν πολλά χρήματα.

 

Δεν βγάζεις τα παιδιά σου έξω να τα μεθύσεις, και τρέχεις μετά να τα διδάξεις πώς να οδηγούν με ασφάλεια. 

Τους δίνεις μία έντιμη και ηθική συμβουλή: Μην πίνετε και οδηγείτε, γιατί μπορεί να σκοτωθείτε. 

Γιατί στο θέμα της σεξουαλικότητάς τους πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς, προτείνοντάς τους ένα χαμηλό ηθικό πρότυπο ζωής, αντί να τους δώσουμε το υψηλότερο και το καλύτερο; 

Και εννοώ το σχέδιο του Θεού για τον γάμο, που εξακολουθεί να αποτελεί την άριστη λύση σε κάθε περίπτωση.

 

Στόχος μας ήταν να κάνουν τα παιδιά 3-5 εκτρώσεις στην ηλικία μεταξύ 13-18 ετών. 

Αλλά δεν μπορείς να πας στην ηλικία των 12 και να τους πεις θέλω να μείνεις έγκυος μέσα τον επόμενο χρόνο… Πρέπει πρώτα να καταστρέψεις τη φυσική τους σεμνότητα, να τα απομακρύνεις από τις αξίες των γονιών τους και να καταφέρεις να γίνεις στα μάτια τους ο ειδικός της ζωής τους. 

Στο Τέξας υπάρχει ήδη ένα πρόγραμμα που απευθύνεται σε νηπιαγωγεία και ενθαρρύνει τους μαθητές να πειραματιστούν με τη συνουσία από την τρίτη δημοτικού.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγή των παραπάνω το δημοσίευμα  Former Abortion Clinic Owner:

We Pushed Sex Ed on Kids to Create a Market for Abortion. 

Ελληνικά, υπό τον τίτλο Πρώην ιδιοκτήτρια κλινικής αμβλώσεων: Υποστηρίζουμε τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα παιδιά για να δημιουργούμε αγορά για τις αμβλώσεις. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΘΕΤΙΚΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οταν κάτι πάει στραβά με την υγεία μας, αντι να τρεχουμε ας  σκεφθουμε λιγο ότι διαθέτουμε περισσότερη ενέργεια από όση φανταζόμαστε για να διορθώσουμε το πρόβλημα  αυτοθεραπευόμενοι. Οχι δεν ειναι αστειο.

Ειναι η μονη αληθεια.

Το σώμα μας μπορει να κάνει ό,τι καλύτερο . Αρκεί να το αφησουμε 

Το σώμα μας ακούει, καταλαβαίνει  κάθε λέξη και αναγκάζεται να συμμορφωθεί με τις πληροφορίες που του δίνουμε φωναχτά.

Αν συνειδητοποιήσουμε τι λεμε καθημερινά χωρίς να το σκεφτόμαστε, θα καταλάβουμε ότι δε βοηθάμε .

Πόσες φορές , δεν είπαμε την φράση.κλισέ.

Πέθανα από την κούραση.Μόλις γύρισα και είμαι πτώμα.Πάει να σπάσει το κεφάλι μου.Έσπασα τα πόδια μου στο περπάτημα.Με τσάκισε η μέση μου.Ο θόρυβος μου πήρε το κεφάλι.Έσπασαν τα νεύρα μου.Είμαι πνιγμένος στη δουλειά.

Μου ράγισε την καρδιά αυτό που μου  έκανε.Με πλήγωσε βαθειά στη καρδια.Μου έκοψε τα χέρια η τσάντα.

Δεν μπορώ να το χωνέψω με τίποτα.

Μ΄έ π ρ η ξ ε.

Και τι γίνεται μετά από τέτοιες υπερβολικές δηλώσεις; Το σώμα μας μπαίνει σε βαθιά σύγχυση και αντιδρά το ίδιο υπερβολικά.

Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα είμαστε έτοιμοι να εκραγούμε επειδή νιώθουμε κουρασμένοι, πονεμένοι, πικραμένοι ή ο,τιδήποτε άλλο, ας το σκεφθούμε και δεύτερη φορά. Η δύναμη των λέξεων, είναι πολύ μεγάλη.

Κάποιες λέξεις ή εκφράσεις, θα πρέπει να αποφεύγονται τελείως, αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη.

Ελάτε να κάνουμε ενα πείραμα.

Μιλάμε σ ένα παιδί απευθύνοντάς του, κάποια από τις παραπάνω φράσεις, θα δούμε  ότι θα δυσκολευτεί στην αρχή να μας καταλάβει, αφού στην πραγματικότητα δεν κυριολεκτούμε Αφού Κανένα νεύρο δεν σπάει όταν θυμώνουμε, ούτε ο θόρυβος παίρνει το κεφάλι και το πάει βόλτα.

Το λάθος είναι ότι δίνουμε έμφαση σ αυτό που αισθανόμαστε, προφανώς για να μας προσέξουν περισσότερο οι άλλοι όταν υποφέρουμε

Στην ουσία αναπαράγουμε ασυνάρτητες φράσεις που και εμείς ακούσαμε από τους μεγαλύτερους όταν ήμασταν παιδιά  και το κακό απλώς διαιωνίζεται.

Σωστότερο θα ήταν, όταν θέλουμε  να μεταδώσουμε σε κάποιον τη κατάσταση, στην οποία βρίσκόμαστε, να το κάνουμε πιο ήπια, με απλά λόγια χωρίς υπερβολές, και χωρίς να δίνουμε διάσταση στο πρόβλημα.

Για παράδειγμα, αντί για το κλισέ

Έσπασε το κεφάλι μου από τον πονοκέφαλο, να πούμε.

Εχω πονοκέφαλο, θα ηρεμησω για να μου περάσει υπομονή αρχικά.Αναπνοές. Γιατί όχι προσευχή. Ενα διάλειμμα απ τη δουλειά και σαν έσχατη λύση μιαν ασπιρίνη.

Ή αντί για το κλασικό Είμαι πτώμα, χώμα, λιώμα

Να πούμε Είμαι λίγο  κουρασμένος και έχω ανάγκη ίσως από ξεκούραση.

Θα διαπιστώσουμε πολύ σύντομα ότι μ αυτόν τον τρόπο βελτιώνουμε, όχι μόνο την σωματική αλλά και την ψυχολογική μας. κατάσταση.

Συμπέρασμα

μια κι όλα βρίσκονται μέσα στο κεφάλι μας θάταν καλύτερα να κάνουμε ευθύς εξ αρχής θετικούς λογισμούς.

Να μην βάζουμε το χειρότερο στο μυαλό μας, και να αντιμετωπίζουμε τους άλλους με περισσότερη αγάπη.

Σε τελική ανάλυση αυτό συμφερει εμάς τους ίδιους.

Δεν νομίζετε; Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα άν κάθε φορά που φτάνουμε στο σημείο μηδέν, αντί για οτιδήποτε άλλο, λέγαμε την ¨Μονολόγιστη Ευχή¨

Αν ζητούσαμε έναν ισχυρό σύμμαχο στο όποιο πρόβλημά μας. Κι είναι τόσο απλό, που δεν νομίζω να δυσκολέψει κανέναν.

Μπορεί να είμαι πτώμα απ την κούραση ψυχική και σωματική  αλλά Σύ Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΕΜΕΙΣ .. ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ..ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Και ξαφνικα σηκωσε το κυνηγητικο μαχαιρι και σκοτωσε τη γυναικα του. Ο λογος λιγη σημασια εχει. Η πραξη χαρακτηριζει τον ανθρωπο.Αυτός ο άνθρωπος, το μέγα Τραύμα, συμφωνα με την Ορθοδοξη Θεολογία, δεν είναι απλά μια βιολογική υπαρξη, αλλά οντολογικά,  ένας εν   δυνάμει  Θεός.

Με τη συμπεριφορά και την ενδοτικότητα του, σε όλα τα μέτωπα, καταντά τελικά ένα οδυνηρό τίποτα. Μια έμψυχη οντότητα όπως όλα τα ζώα, με επιδίωξη και μονο  την επιβίωση, κατι που ακούγεται κατα κόρον,ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε.

 

 

 

 

 

 

Ο άνθρωπος , μη ανεχομενος την εκκοπή του ιδίου θελήματος, και την υπακοή σε κανόνες, που του υπαγορεύουν έναν ανεκτό τρόπο ζωής, καταντά ένα αγριο θηριο που σκοτωνει αυτον που μεχρι πριν λιγο αγαπουσε. Για να καταληξει υστερα απο χρονια απογνωσης, ενα ερείπιο σε κάποιο Νοσοκομείο, Γηροκομείο, οίκο ευγηρίας ή στον δρόμο.

Αυτός που είναι εν  δυνάμει, που σημαίνει οτι μπορεί να γίνει αν το θελήσει  Θεός, καταλήγει μεσα σε  20, 30 50, 70, 80, 100,ένα σκουπίδι.

 

 

 

 

 

 

Η  α σ θ έ ν ε ι α  τελικα ειναι  κανονας .

Η  θ ε ρ α π ε ί α   ά θ λ ο ς .

Η ί α σ η  το ζητούμενο, δεν είναι παρά η εξεύρεση του βαθύτερου σκοπού της ζωής που καμμια αρρώστια έστω και υπαρκτή, δεν καταβαλλει  τον Θεραπευμένο  αθλητή της ζωής .

Χαιρετε.

 

 

 

 

 

 

Ο ΕΥΓΕΝΙΟΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αντιγραφω απ την ιστοσελιδα του Αντωνη Παπαγιαννη.

 

http://antonispapagiannis.blogspot.gr/2016/10/blog-post_4.html

 

 

 

 

 

 

 

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, κυρίως , και δυστυχώς, στον τεχνολογικά προηγμένο κόσμο, που θεωρούν φυσική ακόμη και επιβεβλημένη, την καταστροφή των μειονεκτικών ατόμων με βάση την ψυχρή λογική του ωφελιμισμού και του ευδαιμονισμού.

Έτσι πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε εξέταση αίματος της μητέρας που ανιχνεύει με ακρίβεια 99% το σύνδρομο Down στο έμβρυο που αυτή κυοφορεί.

Το συμπέρασμα ήταν ότι μπορούμε να εξαλείψουμε το σύνδρομο Down. Πώς; Σκοτώνοντας με έκτρωση όλα τα έμβρυα που δέχονται μια τέτοια διάγνωση.

 

 

 

 

 

 

Αντιδρώντας στη λογική  αυτή μια Αγγλίδα ηθοποιός, η Sally Phillips, γύρισε ένα ντοκυμαντέρ, βασισμένο στη δική της εμπειρία ως μητέρας παιδιού με σύνδρομο Down, με το οποίο λέει σε όλους τους θιασώτες της ευγονικής ότι δεν ξέρουν τι θα έχανε ο κόσμος αν εξαφάνιζε όλα αυτά τα  προβληματικά παιδιά.

 

 

 

Σκεφτόμουν τα παραπάνω χθες βράδυ καθώς διαβάζαμε το Ψαλτήρι δίπλα στον κεκοιμημένο φίλο μας Ευγένιο.

Ο Ευγένιος δεν είχε σύνδρομο Down, αλλά γεννήθηκε με σοβαρή σωματική και νοητική αναπηρία. Φορτίο δύσκολο για τον ίδιο και τους γονείς του, που όμως το σήκωσαν με αγάπη και αφοσίωση αξιοθαύμαστη.

Έτσι ο Ευγένιος μεγάλωσε μέσα σ’ ένα περιβάλλον που τον αγκάλιασε ως μέλος του οικογενειακού και κοινωνικού σώματος.Ζούσε μαζί με όλους επί 29 χρόνια, ταξίδευε στον κόσμο με τους γονείς του, συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις της οικογενείας, χαιρόταν με τον δικό του απλό και άδολο τρόπο την παρουσία των πολυάριθμων φίλων του.

 

 

 

 

Όσοι τον γνώρισαν τον αγάπησαν, κι εκείνος ανταπέδιδε πρόθυμα την αγάπη αυτή.Πριν μερικούς μήνες οι ιατρικές του εξετάσεις έδειξαν ότι δεν είχε περιθώρια επιβίωσης και προϊδέασαν τους γονείς του για το επικείμενο τέλος, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης.

Και χθες ο Ευγένιος κοιμήθηκε, δίπλα στον πατέρα του και πέταξε από τον κόσμο μέσα στον ύπνο αυτό, κυριολεκτικά σαν ένα πουλάκι.

Ακούγοντας στο νεκρώσιμο τρισάγιο τη γνωστή δέηση            παν αμάρτημα το παρ’ αυτού πραχθέν συγχώρησον, συλλογίστηκα ότι μόνο τέτοιοι άνθρωποι, απλοί και πτωχοί τω πνεύματι θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως αναμάρτητοι.

Κι αν επιτρέπεται να προδικάσουμε με το δικό μας μυαλό την κρίση του Θεού, ισχύει και γι’ αυτούς εκείνο πού λέγει ο Κύριος ότι

 

 

 

 

Ο ίδιος περιζωσεται και ανακλινει αυτους, και παρελθων διακονησει αυτοις..και εξαλειψει ο Θεος παν δακρυον εκ των οφθαλμων αυτων.

Καλόν Παράδεισο, Ευγένιε, εκεί όπου δεν υπάρχει αναπηρία, και όπου οι έσχατοι αυτού του κόσμου γίνονται πρώτοι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χαιρετε.